''Τα Ιαματικά Λουτρά''

Ας ξεκινήσουμε λίγο να δούμε την ιστορική αναδρομή:

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τα λουτρά, καθώς επίσης αρχαίοι Έλληνες γιατροί, φυσικοί, ιστορικοί και γεωγράφοι ήταν οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με τις πηγές και τα μεταλλικά νερά. Τον 5ο και 6^ο π. Χ. αιώνα η ιατρική τέχνη ασκούνταν στα Ασκληπιεία, τα οποία λειτουργούσαν ως χώροι λατρείας και ως θεραπευτικά κέντρα. Το γεγονός ότι τα περισσότερα Ασκληπιεία χτίζονταν κοντά σε ιαματικές θερμοπηγές, σε ποτάμια, σε ψυχρές πηγές, ή κοντά στη θάλασσα, δεν είναι τυχαίο. Πρώτος παρατηρητής των ιαματικών νερών ήταν ο ιστορικός Ηρόδοτος, που προηγήθηκε του Ιπποκράτη, περιγράφοντας μάλιστα αρκετές ιαματικές πηγές. Στην Ελλάδα οι θεραπευτικές ιδιότητες ορισμένων πηγών, όπως της Ικαρίας, της Αιδηψού κ. ά., ήταν γνωστές από την αρχαιότητα. Η χώρα μας θεωρείται το μέρος που έχει τις περισσότερες ιαματικές πηγές απ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Στα Ομηρικά έπη βρίσκουμε επίσης  μαρτυρίες για ψυχρά και για θερμά λουτρά, τα οποία φαίνεται να ήταν συνήθεια τόσο των ανδρών, όσο και των γυναικών.

Τα ψυχρά λουτρά εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι Μακεδόνες και οι Σπαρτιάτες. Λόγω της αγωγής και των κοινωνικών τους αντιλήψεων, δεν ανεχόταν τα θερμά λουτρά, τα οποία τα συνέδεαν με την τρυφηλότητα και τη διαφθορά. Αντίθετα, οι Αθηναίοι, ανάλογα με τις περιστάσεις, έκαναν χρήση θερμών και ψυχρών λουτρών, τα οποία θεωρούσαν παράγοντα υγείας και πολιτισμού.

Λίγο μυθολογία για τα λουτρά της Αιδηψού:

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η θεά Αθηνά ζήτησε από τον Ήφαιστο, τον θεό που δάμαζε τη φωτιά, να δημιουργήσει θερμά λουτρά για να πηγαίνει εκεί ο Ηρακλής για να ξεκουράζεται μετά τους άθλους του. Ο Ήφαιστος, λοιπόν, εκπληρώνοντας την επιθυμία της Αθηνάς, χτύπησε με το σφυρί του τον βράχο της Αιδηψού δημιουργώντας στο σημείο εκείνο μια ιαματική πηγή απ’ όπου ξεπήδησαν θερμά νερά. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία της Αιδηψού, την οποία συναντάμε και αργότερα, μέσα από τα κείμενα του Αριστοτέλη, του Πλούταρχου και του Στράβωνα.

Πως δημιουργούνται τα νερά όλων των φυσικών πηγών; 

Το νερό των φυσικών πηγών μέχρι να αναβλύσει στην επιφάνεια της γης διέρχεται μέσα από πετρώματα. Έρευνες έχουν δείξει ότι κάθε 30 μέτρα βάθος η θερμοκρασία της γης αυξάνεται κατά 1ο C. Αν μια ποσότητα συγκεντρωθεί σε 1000 μέτρα βάθος, η θερμοκρασία του θα είναι τουλάχιστον 30ο C υψηλότερη από ότι θα ήταν στην επιφάνεια. Όταν το νερό στις υπόγειες δεξαμενές ζεσταθεί, λόγω μικρότερης πυκνότητας βρίσκει πιο εύκολο το δρόμο προς την επιφάνεια. Όσο μεγαλύτερη θερμοκρασία έχει το νερό στη δεξαμενή τόσο πιο εύκολα διαλύει τα μεταλλικά άλατα πετρωμάτων που συναντάει και επομένως γίνεται πλουσιότερο σε μεταλλικά ιόντα. Έτσι, μεγαλύτερη συγκέντρωση θερμών πηγών σημειώνεται σε περιοχές της γης όπου η υπόγεια θερμοκρασία αυξάνεται ταχύτερα, τέτοιες περιοχές είναι περιοχές κοντά ή πάνω σε ενεργά ηφαίστεια, καθώς και σε περιοχές όπου υπάρχουν μεγάλα ρήγματα και είναι εύκολο στο νερό να κατέλθει σε βάθος και να ανέλθει με μεγάλη ταχύτητα. Το νερό των φυσικών πηγών διακρίνεται σε μεταλλικό νερό και σε κοινό πόσιμο νερό, με βάση τις φυσικές του ιδιότητες (π.χ. θερμοκρασία μέχρι 60o C, οξύτητα - όξινο, αλκαλικό, ουδέτερο , ραδιενέργεια) και την παρουσία ή μη διαφόρων στοιχείων (όπως νάτριο, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο, ράδιο, σίδηρο, ιώδιο, φώσφορο, χαλκός, θείο κ.α.) ή αερίων (όπως διοξείδιο του άνθρακα, υδρόθειο, άζωτο, οξυγόνο και υδρογόνο) ή άλλων ουσιών. Έτσι, ανάλογα με το νερό συχνά ακούμε ότι μια πηγή είναι "θειούχος αλκαλική", "χλωρονατριούχος", "όξινη πηγή", "ραδιούχος". Αυτό σημαίνει ότι στην πηγή αυτή υπερισχύει ένα συστατικό ή χαρακτηριστικό περισσότερο από τ' άλλα

Θεραπευτικές Ιδιότητες

 Σήμερα εκτιμάται η οξεοβασική ισορροπία του μεταλλικού νερού. Επίσης σημασία έχουν οι οξειδο-αναγωγικές ικανότητες του μεταλλικού νερού. Αναφέρεται ιδιαίτερα το στοιχείο S με τη μορφή θειικής (SO4--)ή υδροθειικής ρίζας (S2O3--) .

Στις οξειο-αναγωγικές αντιδράσεις υπεισέρχεται και η δράση ορισμένων ενζύμων όπως η θειοκινάση . Επισημαίνεται εδώ η συμμετοχή του θείου στην κατασκευή του αρθρικού χόνδρου και ότι στις εκφυλιστικές αρθροπάθειες ιδίως, το θείο του αρθρικού χόνδρου είναι ελαττωμένο.

Στα χημικά στοιχεία του ιαματικού νερού περιλαμβάνονται και τα καλούμενα μικροστοιχεία ή ολιγοστοιχεία. Αυτά περιέχονται σε μικρές ποσότητες και πιστεύεται ότι εμφανίζουν ειδική δυναμική δράση (όπως η βιταμίνη B12 στην νόσο του BIERMER). Στα μικροστοιχεία εντάσσονται και τα ραδιενεργά στοιχεία με τα οποία είναι πλούσια προικισμένα μερικά μεταλλικά νερά. Από αυτά χρησιμοποιήσιμο αποβαίνει το ραδόνιο το οποίο έχει τη δυνατότητα να εισδύει στον οργανισμό με την εισπνοή και το υπέρθερμο λουτρό, ιδίως το λασπόλουτρο.

Η δράση του ιαματικού νερού που βασίζεται στους τρεις παράγοντες χημικό, θερμικό και μηχανικό και όσον αφορά τις ρευματικές παθήσεις αναφέρεται: στην ανακούφιση από τον πόνο, την ελάττωση της φλεγμονής, στην βελτίωση της κινητικότητας των αρθρώσεων και τέλος στην κατανίκηση της αναπηρίας.

Το ιαματικό νερό, ανάλογα της φυσικοχημικής σύστασής του μπορεί να έχει διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες όπως και βρογχοδιασταλτικές. Έτσι, μπορεί να χρησιμοποιείται προς ποσιθεραπεία και εισπνοθεραπεία .

Τα είδη υδροθεραπείας:

Ποσιοθεραπεία

Ενδείξεις :

- παθήσεις των ουροφόρων οδών (υπερουριχαιμία, λιθιάσεις των νεφρών, ουρητήρων και κύστεως).

- Καλοήθης ηπατογενής διαβήτης

- Παχυσαρκία

- Παθήσεις ήπατος και χοληφόρων οδών (χρόνια χολοκυστίτιδα, λιθίαση της χοληδόχου κύστεως, μικρή ηπατική ανεπάρκεια)

- Παθήσεις του πεπτικού

- Λιθιάσεις μετά την πάροδο ενός μηνός από τον τελευταίο κολικό

- Έλκος γαστροδωδεκαδακτυλικού και ουλοποιημένου όχι σε ενεργό φάση.

Αντενδείξεις : σε ασθενείς με προηγηθείσες φλεγμονές ή συμφύσεις.

Εισπνοοθεραπεία

Ενδείξεις:

- παθήσεις του αναπνευστικού

- βρογχικό άσθμα και χρόνια βρογχίτιδα

- χρόνιες φλεγμονές του αναπνευστικού συστήματος

Αντενδείξεις:

- φυματίωση

- βαρύ εμφύσημα με κάμψη της δεξιάς καρδιάς

- αρρύθμιστη αρτηριακή υπέρταση

- σακχαρώδης διαβήτης

- νεφρική, ηπατική και καρδιακή ανεπάρκεια

- καρκίνος

- οξείες λοιμώξεις

Λουτρά

Ενδείξεις:

- χρόνιες ρευματικές παθήσεις (ρευματοειδής αρθρίτιδα, αγκυλοποιητική σπονδυλοαρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, εκφυλιστικές σπονδυλοαρθροπάθειες)

- παθήσεις του δέρματος

- γυναικολογικές παθήσεις

- παθήσεις του νευρικού συστήματος

Αντενδείξεις:

- όταν οι ανωτέρω παθήσεις βρίσκονται σε στάδιο παρόξυνσης

- εμπύρετες καταστάσεις

- σοβαρές καρδιακές παθήσεις

- αιμορραγίες

Πηλοθεραπεία

Ενδείξεις: δερματικές παθήσεις.

Σε κάθε περίπτωση πριν από την όποια θεραπεία απαιτείται η γνωμάτευση ειδικού γιατρού.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολλές Ιαματικές πηγές, ίσως να έχει και τις περισσότερες στην Ευρώπη

Ενδεικτικά κάποιες: 

Λουτρά Αιδηψού

Λουτρά Καμένων Βούρλων

Λουτρά Λουτρακίου

Λουτρά Μεθάνων

Λουτρά Απολλωνίας

Λουτρά Θερμών

Λουτρά Καϊάφα

Λουτρά Κυλλήνης

Λουτρά Λαγκαδά

Λουτρά Νιγρίτας

Λουτρά Πόζαρ

Λουτρά Πολιχνίτου

Λουτρά Σιδηροκάστρου

Λουτρά Σμοκόβου

Λουτρά Υπάτης

Φυσικά δεν μπορώ να παραλείψω και να μην κάνω ένα μικρό αφιέρωμα στα ''ΛΟΥΤΡΑ ΠΟΖΑΡ'':

Βρίσκονται 13 χλμ. δυτικά της Αριδαίας του Ν. Πέλλας. Η ονομασία τους προέρχεται από τις λέξεις «πο» και «ζαρ», που σημαίνουν «κάτω από την φωτιά». Πρόκειται για έναν τόπο πλούσιο σε βλάστηση, φυσική αρμονία και πολλές ξεχωριστές ομορφιές. Το ιδιαίτερο αυτό τοπίο συνδυάζει την μοναδικότητα και το μεγαλείο ενός φυσικού θαύματος: μία χαράδρα έχει δημιουργηθεί σε ένα μεγαλοπρεπές, βραχώδες βουνό και μέσα της ρέει ο θερμοπόταμος «Τόπλιτσα», διασχίζοντας την οργιώδη βλάστηση και σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες και ρηχές κοίτες στις όχθες.

Όσοι τα έχουν επισκεφτεί έχουν παρατηρήσει σίγουρα  την άγρια ομορφιά της φύσης. Για όσους δεν έχουν πάει ακόμα είναι μια καλή ευκαιρία. Είναι όμως πιο εντυπωσιακά μέσα στο χειμώνα κάτω από τους μικρούς καταρράκτες, καταμεσής στη χιονισμένη φύση.

Θερμοκρασία Νερών Χαρακτηρισμός Νερού 37^oC Μεσόθερμο- HCO3- Ca- Mg- K- B As ολιγομεταλλικό-υποτονικό.

Τα νερά αυτά έχουν ευεργετικές ιδιότητες, ιαματικές για παθήσεις του κυκλοφορικού και του αναπνευστικού συστήματος, ρευματοπάθειες, γυναικολογικές και δερματικές παθήσεις, παθήσεις ήπατος, νεφρών, χολής, πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος  αλλά κυρίως οι ιδιότητές του είναι πολύ χαλαρωτικές. 

Επιπλέον οι επισκέπτες πέρα από τα λουτρά μπορούν να αποδράσουν στα πανέμορφα βουνά με τις σπηλιές. Διαμορφωμένα μονοπάτια, μετά την πισίνα, επιτρέπουν την εξερεύνηση του φαραγγιού και οδηγούν στο μεγάλο καταρράκτη, ύψους 22 μέτρων, σε υψόμετρο 400 μέτρα. Η περιοχή διαθέτει και ορειβατικό σύλλογο. 

Επιλογές: 

Εσωτερικές Πισίνες και Χαμάμ

Το «Αλεξάνδρειο» υδροθεραπευτήριο. Πρόκειται για ένα σύγχρονο κτίριο που περιλαμβάνει 8 πισίνες με τεχνητούς καταρράκτες, χωρητικότητας εως 6 ατόμων η κάθε μία

Καταρράκτες και Εξωτερική Πισίνα

Φυσικοί καταρράκτες πέφτουν ορμητικά από τους βράχους δημιουργώντας ένα μαγευτικό τοπίο. Υπάρχει μια μικρή φυσική πισίνα όπου ένας καταρράκτης χωρίζεται σε τρία μέρη. το νερό που πέφτει είναι ζεστό και μπορεί να δημιουργήσει ένα φυσικό μασάζ στην πλάτη και στους ώμους. Η μαγεία είναι ότι ακριβώς από δίπλα τρέχει ένας παγωμένος καταρράκτης. Ζεστό και κρύο νερό συνοδοιπόροι στην διαδρομή τους μα τελείως ξεχωριστοί. Το «σκωτσέζικο ντους» είναι ότι πρέπει για τους τολμηρούς. Λένε μάλιστα ότι με αυτό τον τρόπο πετυχαίνετε  καλύτερη κυκλοφορία του αίματος.  

Λίγο πιο πάνω υπάρχει μια μεν τεχνητή πισίνα αλλά γεμάτη με ιαματικό ζεστό νερό. μπορεί κάποιος να απολαύσει τις ευεργετικές ιδιότητες του νερού κολυμπώντας και όχι μένοντας στάσιμος. Απλά δεν μπορείς να καθίσεις πολύ ώρα γιατί δεν είναι σαν τα κοινά νερά, σε κουράζει. 

Το καλοκαίρι μπορεί να σου προσφέρει μόνο δροσιά.

Το χειμώνα είναι κάτι εναλλακτικό, διότι το να κολυμπάς έξω στην φύση με χιονισμένα τα βουνά γύρω γύρω , δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Ειδικά όταν κατεβαίνει η ομίχλη και μπερδεύεται με τους υδρατμούς από το ζεστό νερό δημιουργούν ένα σκηνικό που έχει βγει από κάποια ταινία του Holywood! Ακριβώς πάνω από την πισίνα υπάρχει ένα καφέ έτοιμο να εξυπηρετήσει τους επισκέπτες. 

Φυσικά η πόλη της Αριδαίας δεν είναι μακριά, η οποία πέρα από τα καταστήματα για αγορές μπορεί να σου προσφέρει και επιλογές για ένα ποτό στον πεζόδρομο που διαθέτει. 

''Σημασία δεν έχει τι είσαι άλλα το πώς παρουσιάζεσαι!''

Τα πάντα είναι θέμα μάρκετινγκ. Μάθε, λοιπόν, πώς να πουλάς την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και να κάνεις τους πάντες να κρέμονται από τα χείλη σου!

Μαϊκλ Παρκερ

Τι γίνεται όταν ρωτήσεις, εγώ δεν είμαι ικανός ή ικανή να το κάνω;

Η απάντηση είναι ότι η απαισιοδοξία είναι θέμα διάθεσης. Η αισιοδοξία είναι θέμα θέλησης. Άρα προσδιόρισε τα θέλω σου. Η δύναμη που κρύβεται μέσα μας δεν θα έρθει να μας βρει όταν καθόμαστε σε ένα καναπέ ή όταν κοιτάμε κάτι αδιάφορα. Την δύναμη πρέπει να την αναζητήσουμε, να την διαμορφώσουμε και να την επιβάλλουμε πρώτα σε εμάς και μετά στους άλλους.

Είναι άσχημο να λες ψέματα για να επωφεληθείς από μια κατάσταση;

Ναι οι επιφανειακοί άνθρωποι θα απαντούσαν ότι είναι πολύ κακό να λες ψέματα. Εγώ θα πω ότι ο άνθρωπος που θέλει να εξαπατηθεί άφησε τον να εξαπατηθεί.

Τι γίνεται με το θάρρος;

Ο André Gide είπε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέους ωκεανούς αν δεν έχει το θάρρος να απομακρυνθεί από την ακτή. Οπότε επέλεξε αν θέλεις να χτίζεις κάστρα στις ακτές.

Σε ότι αφορά το μάρκετινγκ που αναφερθήκαμε παραπάνω και για να το παίξεις σωστά πρέπει να μάθεις ποιος είσαι και τι θέλεις. Όχι να νομίζεις. Αλλά να ξέρεις! Με όπλο την αυτοπεποίθηση, την δύναμη και το θάρρος θα ελιχθείς σωστά.

Αν θέλεις να μπεις σε έναν κόσμο εντόπισε τις ανάγκες του. Παρατήρησε, η παρατήρηση μας βοηθάει πραγματικά να δούμε τι κάνουν τα άτομα. Εντόπισε τα κίνητρα. Ο Αριστοτέλης εντόπισε τρία βασικά:

1.  Ο  λόγος, δηλαδή η οργανωμένη σκέψη

2.    Το ήθος, δηλαδή τι είναι σωστό και τι όχι

3.    Το πάθος, τα ένστικτα δηλαδή και τις ορμές.

Όμως να θυμάσαι για όλα τα παραπάνω πως αν δεν ξέρεις τι σημαίνει το ΕΓΩ σου και τι αξίζει για να το πλασάρεις στην αγορά, μην περιμένεις να αγοράσει και κανείς….

''Keukenhof Flower Garden''

Το Keukenhof, είναι ένας από τους μεγαλύτερους κήπους λουλουδιών στον κόσμο και ειδικά οι τουλίπες  να κυριαρχούν σε αυτό. Βρίσκεται στην πόλη Lisse, η οποία είναι περίπου στα μισά του δρόμου μεταξύ Άμστερνταμ και Χάγης.  Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις ως μια θάλασσα λουλουδιών που σκορπάνε τα μεθυστικά αρώματα τους  σε όλη την ατμόσφαιρα. Ποταμάκια, γέφυρες και μεγάλες εκτάσεις με πράσινο και τι άλλο; Τουλίπες! Το πάρκο είναι διαθεματικό και κάθε χώρος αναδεικνύει συγκεκριμένα άνθη με διαφορετικό τρόπο.  Διαιρείται σε διάφορους κήπους και περίπτερα, με τις τουλίπες και με έναν μεγάλο αριθμό λουλουδιών να τους διακοσμούν. Μπορείς να το επισκέπτεσαι κάθε χρόνο και αυτό γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να το βαρεθείς. Κάθε χρόνο έχει και κάποιο διαφορετικό θέμα.  Το 2013 ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο - Οικόπεδο της Μεγάλης Gardens.  Το 2014 έφερε το θέμα πίσω στις ρίζες του  με την Ολλανδία να έχει πρωταρχικό ρόλο με τα  Canal σπίτια. Το 2015, Keukenhof γιορτάζει την ολλανδική καλλιτέχνη Βίνσεντ Βαν Γκογκ, 125 χρόνια μετά το θάνατό του.

Πως ξεκίνησε ως ιδέα;

Φυσικά οι Ολλανδοί όπως φαίνεται δεν αφήνουν τίποτα ανεκμετάλλευτο. Ο κήπος ιδρύθηκε το 1949 από τον τότε δήμαρχο της Lisse. Η ιδέα ήταν να παρουσιάσει μια έκθεση λουλουδιών, όπου οι παραγωγοί από όλη την Ολλανδία και την Ευρώπη θα μπορούσαν να αναδείξουν τα υβρίδια τους - και να έτσι  βοηθήσει την ολλανδική βιομηχανία εξαγωγής (Σημειώνεται ότι η Ολλανδία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας λουλουδιών στον κόσμο).

Πότε είναι ανοιχτό;

Λειτουργεί μόνο ένα συγκεκριμένο διάστημα κι αυτό γιατί οι τουλίπες παραμένουν ανθισμένες μόνο την άνοιξη. Μια ενδεικτική ημερομηνία είναι 20-3 έως 17-5. Το πάρκο είναι ανοιχτό καθημερινά από τις 08:00 μέχρι τις 19:30. Η ταμειακή μηχανή κλείνει στις 18:00.

''Ένας μύθος για το λουλούδι του καλοκαιριού''

Κάποτε υπήρχε μια όμορφη Ινδιάνα που αγαπούσε το θεό Ήλιο τόσο πολύ που παρακολουθούσε συχνά ώρες ολόκληρες την καθημερινή του πορεία στον ουρανό.

 -Τι όμορφος που είσαι θεέ Ήλιε! έλεγε κάθε τόσο με θαυμασμό. Πόσο καθαρός και λαμπερός! Αχ…γιατί να βρίσκεσαι τόσο μακριά! Γιατί δεν κατεβαίνεις πιο χαμηλά να δω το ωραίο σου πρόσωπο!

Ο ήλιος άκουγε τα λόγια της αλλά δεν τολμούσε να της κάνει το χατίρι και να κατέβει πιο χαμηλά στη γη, γιατί ήξερε πως θα της κάνει κακό. Θα την έκαιγε από την πολλή του ζέστη.

Η όμορφη όμως ινδιάνα συνέχιζε και συνέχιζε κάθε τόσο τα παρακάλια της.

-Ήλιε μου ,κάνε μου τη χάρη και κατέβα έστω και για μια μόνο φορά πιο κοντά στη γη. Θέλω να είμαι η πρώτη που θα δω το πρόσωπό σου. Δε σε συγκινεί λοιπόν η τόση λατρεία; Κάνε μου τη μεγάλη αυτή χάρη και έλα πιο κοντά.

Ήταν τόσο θερμά τα παρακάλια της Ινδιάνας που ο ήλιος δεν άντεξε. Ξέχασε τον κίνδυνο που θα απειλούσε τη γυναίκα που τόσο πολύ τον αγαπούσε και αποφάσισε να της κάνει τη χάρη και να χαμηλώσει για λίγο την πορεία του, πλησιάζοντας τη γη.

Έτσι ένα μεσημέρι που η νεαρή Ινδιάνα τον παρακαλούσε να κατέβει λίγο από τον ουρανό, ο μεγάλος και πυρωμένος δίσκος του άρχισε να κατεβαίνει, να μεγαλώνει, να μεγαλώνει, να γίνεται πελώριος… Η ζέστη έγινε τόσο ανυπόφορη και οι ακτίνες του άρχισαν να καίνε τα φυτά που βρίσκονταν σ΄εκείνο το μέρος της γης.  Αλλά, μαζί με τα φυτά έκαψαν και τη δυστυχισμένη Ινδιάνα.

Παρασυρμένη από την αγάπη της για τον ήλιο,δεν είχε σκεφτεί αυτόν τον τρομερό κίνδυνο. Σε λίγο έπεσε πάνω στην καυτή γη

και ξεψύχησε με τα μάτια της στραμμένα στον αγαπημένο της θεό.

Ο ήλιος, δεν άργησε να καταλάβει το σφάλμα του και αμέσως σηκώθηκε ψηλά, για να μην κάψει περισσότερο τη γη. Μα το κακό στη δυστυχισμένη Ινδιάνα είχε γίνει. Λυπήθηκε τόσο πολύ ο ήλιος για το θάνατό της που αποφάσισε να τη μεταμορφώσει σ΄ένα όμορφο και λυγερό λουλούδι.

 Μα και σαν λουλούδι ακόμα, η Ινδιάνα εξακολουθεί ν΄ αγαπάει τον ήλιο και γι΄αυτό στρέφει κάθε τόσο το λουλουδένιο κεφάλι της και παρακολουθεί την πορεία του στον ουρανό από τη στιγμή που θα ανατείλει ως τη δύση του…

''Παιώνια''

Η Παιώνια είναι ένα γένος ιδιαίτερα όμορφου αγριολούλουδου, που συναντάται στην ελληνική ύπαιθρο και γενικότερα στη Μεσόγειο. Είναι επίσης εγγενές στην Ασία και την δυτική Βόρεια Αμερική.

Τι συμβολίζει;

H παιωνία  θεωρείται η βασίλισσα των λουλουδιών. Σύμβολο καλής τύχης, ευνοεί τις γυναίκες και τον έρωτα. Λένε ότι αυτό το ρομαντικό λουλούδι κρατά ζωντανή την αγάπη τον πόθο και τον έρωτα. Το πανέμορφο άνθος της κοσμεί τις περισσότερες φορές την ανθοδέσμη της νύφης  Επίσης είναι παραδοσιακό σύμβολο στην Κίνα, όπου είναι γνωστό και ως "λουλούδι του πλούτου και της τιμής".

Που υπάρχει;

Εκτιμάται ότι σε ολόκληρο τον πλανήτη μας υπάρχουν περίπου 360.000 φυτά. Από αυτά υπολογίζεται ότι 10.000 υπάρχουν στην Ευρώπη, από τα οποία  6.000 ζουν στην Ελλάδα.   Πέντε διαφορετικά είδη παιώνιας συναντώνται συνολικά στην Ελλάδα. Από αυτές η πιο διαδεδομένη είναι η Paeonia mascula που φύεται σε πολλά βουνά της Ελλάδας ενώ σπανιότερες και ιδιαίτερα όμορφες είναι η Παιώνια του Κλούσιου που φύεται στην Κρήτη και στην Κάρπαθο και οι ντόπιοι ονομάζουν πηγουνιά καθώς και η Παιώνια της Ρόδου-Λευκή παιώνια που είναι ενδημική στην Ρόδο. Παιώνια η Ροδία

Οι παιώνιες έχουν εντυπωσιακά, μεγάλα άνθη με διάμετρο που ξεπερνάει τα 10 εκατοστά, συνήθως κόκκινα λευκά η ρόδινα. Έχουν ύψος που φτάνει τα 70 με 80 εκατοστά και μεγάλα παλαμοσχιδή φύλλα. Αναπτύσσονται σε ενδιάμεσα ή μεγάλα υψόμετρα και η περίοδος ανθοφορίας τους διαρκεί όλη την άνοιξη.

Ανήκει στην οικογένεια των Παιωνιϊδών.

Μυθολογία

Πιστεύεται ότι η παιώνια πήρε το όνομα της από τον Παίωνα ή Παιάνα που φαίνεται ότι ήταν μια θεότητα της θεραπείας αφού είχε θεραπεύσει τον Άδη και τον Άρη από τραύματα. Ο μύθος που έχει σχέση με το λουλούδι λέει πως ο Παίων ήταν μαθητής του Ασκληπιού, του θεού της υγείας και της ιατρικής. Κάποτε,  η Λητώ (μητέρα του Απόλλωνα και θεά της γονιμότητας), του δίδαξε πως να αποκτήσει μια μαγική ρίζα που φύτρωνε στον Όλυμπο η οποία απάλυνε τον πόνο των γυναικών κατά τον τοκετό. Ο Ασκληπιός ζήλεψε και αποπειράθηκε να σκοτώσει το μαθητή του. Ο Δίας έσωσε τον Παίωνα από την οργή του Ασκληπιού μεταμορφώνοντάς τον στο λουλούδι της παιώνιας. Πάντως οι σπόροι της παιώνιας  χρησιμοποιούνταν για τις έγκυες γυναίκες στην αρχαιότητα.

Ιστορία

Το πολύτιμο αυτό βότανο λοιπόν το χρησιμοποιούσαν από την αρχαιότητα για θεραπευτικούς λόγους. Ο Ιπποκράτης (460-377 π.Χ.) στο Περί Φυτών Ιστορίας αναφέρει 234 θεραπευτικά φυτά. Ανάμεσά τους και την παιώνια την οποία προτείνει ως αντισπασμωδικό στην επιληψία και άλλες νευρολογικές παθήσεις.

Ο Διοσκουρίδης (1ο μ.Χ. αιώνα) μας άφησε μια εύστοχη περιγραφή της παιώνιας με τα παλαμοειδή φύλλα και τους μακρουλούς καρπούς, πού έχουν πέντε ή έξη μαύρους σπόρους στο κέντρο και τους άλλους κόκκινους. Στη συνταγή του, 10 ή 12 κόκκινοι σπόροι θεραπεύουν το έλκος του στομαχιού, ενώ οι μαύροι διώχνουν τον εφιάλτη. Την ξεραμένη ρίζα την χρησιμοποιούσε στη μαιευτική, στους πόνους του στομαχιού, στον ίκτερο και στις παθήσεις των νεφρών και της κύστης.

Ο Θεόφραστος (370 – 288 π.Χ.) παραθέτει μια πρόληψη σχετικά με την συλλογή της παιωνίας: «νύκτωρ κελεύουσι ορύττειν, εάν γαρ ημέρας και οφθή τις υπό δρυοκολάπτου… κινδυνεύειν τοις οφθαλμοίς….». Τέτοιες δοξασίες μεταδίδονταν από τους βοτανοσυλλέκτες για να προστατεύουν τα πολύτιμα φαρμακευτικά φυτά από την εκμετάλλευση.

Ο Πλίνιος πρότεινε τους κόκκινους σπόρους για την κυκλοφορία του αίματος και τους μαύρους για τις γυναικολογικές παθήσεις.

Το βότανο και ιδίως η ρίζα των ειδών Paeonia lactiflora έχει χρησιμοποιηθεί συχνά σε παραδοσιακά φάρμακα από την Κορέα, την Κίνα και την Ιαπωνία.

Φάρμακο

Δρα ως αντιοξειδωτικό, εναντίον των όγκων, τονωτικό του ανοσοποιητικού συστήματος, προστατευτικό της καρδιάς και του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Η Παιώνια έχει την ιδιότητα να επιδρά στο αίμα και έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε θεραπεία προβλημάτων γυναικολογικού τύπου. Επίσης σε μυϊκούς σπασμούς και κράμπες. Σε ψυχικό επίπεδο επιδρά θεραπευτικά, σε άτομα σκληρά, επιθετικά, που θυμώνουν εύκολα, μπορεί να λειτουργήσει σαν ηρεμιστικό. Η Δενδρώδης Παιώνια ενδείκνυται σαν αντιπυρετικό, σε αιμόπτυση, αιματουρία και σε περιπτώσεις πυρετού άγνωστης αιτιολογίας. Επίσης δρα ως αντιυπερτασικό, ηρεμιστικό και υπνωτικό. Η βιοχημική έρευνα απέδειξε ότι η Παιώνια έχει ισχυρή αντιβιοτική δράση ενάντια σε πολλά παθογόνα μικρόβια όπως σταφυλόκοκκο, σαλμονέλα.

Ως ομοιοπαθητικό φάρμακο δίνεται σε περιπτώσεις με αιμορροϊδες, πρωκτικές ραγάδες, συρίγγια. Οι καταστάσεις αυτές συνοδεύονται από πολύ μεγάλο πόνο, και χαρακτηριστικά ο ασθενής επιθυμεί να κάθεται με τους γλωτούς σε διάταση για λίγα λεπτά έως πολλές ώρες. Χρησιμοποιείται και σε έντονους εφιάλτες.

Στην Κίνα το βότανο έχει τεράστια εκτίμηση από τους βοτανοθεραπευτές. Η ρίζα της κόκκινης παιωνίας (P.LACTIFLORA) πιστεύεται ότι δροσίζει το αίμα, είναι αιματαγωγή και ανακουφίζει τον πόνο.

Χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία σε συνδυασμό με άλλα κινέζικα βότανα για τη θεραπεία του εκζέματος της παιδικής ηλικίας στο Νοσοκομείο Great Osmond Street του Λονδίνου.

Η ρίζα της λευκής παιωνίας (P.LACTIFLORA) έχει πιο ειδική δράση στο συκώτι από την κόκκινη παιωνία, καταπραΰνοντας την ενέργεια του συκωτιού και βελτιώνοντας τη λειτουργία του.

Στην Κινέζικη ιατρική, το baishao yao θεωρείται ότι περισσότερο δυναμώνει το αίμα παρά το δροσίζει, και θεωρείται επίσης ότι είναι ένα από τα καλύτερα τονωτικά για τις γυναίκες, συχνά χρησιμοποιούμενο για εμμηνορροϊκές διαταραχές.

Στην Κίνα, ο φλοιός της ρίζας της δενδρώδους παιωνίας (P.SUFFRUTICOSA), το mu dan pi, θεωρείται ότι δροσίζει το αίμα και έχει χρησιμοποιηθεί στο πρόγραμμα για το έκζεμα για τα παιδιά του Νοσοκομείου Great Osmond Street.

Ο φλοιός της ρίζας είναι επίσης καλό αντιβακτηριδιακό, χρησιμοποιούμενο για δοθιήνες και αποστήματα.

''Σιδηρόδρομος Θανάτου''

Ο σιδηρόδρομος του θανάτου ή αλλιώς Σιδηρόδρομος της Βιρμανίας ή ο ταϊλανδικός σιδηρόδρομος της Βιρμανίας είναι ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός που διαδραματίστηκε την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στην επαρχία Κατσανάμπουρι της Ταϊλάνδης. Στις αρχές του 1942 οι ιθύνοντες του Ιαπωνικού Στρατού αποφάσισαν να προβούν στην κατασκευή ενός σιδηροδρόμου ο οποίος θα ένωνε τη Βιρμανία με το Σιάμ. Η απόσταση που έπρεπε να καλυφθεί ήταν 400 χιλιόμετρα. Οι εργασίες άρχισαν τον Νοέμβριο του 1942 και σύμφωνα με το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα, το έργο έπρεπε να ολοκληρωθεί σε 18 μήνες. Η ευθύνη κατασκευής ανατέθηκε στον Ιαπωνικό Νότιο Στρατό, υπό τον αρχιστράτηγο Τεραούτσι. Οι εργάτες ήταν στρατολογημένοι κάτοικοι της περιοχής οι οποίοι όμως δεν ήταν αρκετοί για την έγκαιρη κατασκευή της γραμμής. Τότε αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθούν αιχμάλωτοι πολέμου, κυρίως Βρετανοί, από τα στρατόπεδα της νοτιοανατολικής Ασίας. Καθώς ο πόλεμος λάμβανε άσχημη τροπή για την Ιαπωνία αποφασίστηκε η επίσπευση της κατασκευής. Η νέα καταληκτική ημερομηνία ήταν πλέον ο Αύγουστος του 1943. Η απόφαση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την πίεση προς τους ήδη εξαντλημένους αιχμαλώτους για περισσότερη εργασία. Τα εξαντλητικά ωράρια, η έλλειψη συνθηκών ασφαλείας, οι τροπικές ασθένειες, η ελάχιστη και κακής ποιότητας τροφή, οι καιρικές συνθήκες και η βαναυσότητα των Ιαπώνων φρουρών είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων καθημερινά. Οι υψηλές απώλειες του «εργατικού δυναμικού» απασχόλησαν ακόμη και την ιαπωνική κυβέρνηση.

Σχετικό υπόμνημα ανέφερε: «Καθώς η εποχή των βροχών ενέσκηψε νωρίτερα απ’ ότι συνήθως, οι συνθήκες στη ζούγκλα επιδεινώθηκαν από τον Απρίλιο και εξής και κατά συνέπεια αυξήθηκαν σταδιακά και τα θύματα του έργου. Αντιμέτωπη με αυτή τη δυσμενή εξέλιξη, η διοίκηση του Αυτοκρατορικού Στρατού μετέθεσε τελικά τον αναμενόμενο χρόνο ολοκλήρωσης του έργου κατά δύο μήνες αργότερα». Ο σιδηρόδρομος ολοκληρώθηκε τελικά τον Δεκέμβριο του 1943. Από τους 46.000 αιχμαλώτους που είχαν χρησιμοποιηθεί κατά διαστήματα για την κατασκευή του, απεβίωσαν οι 16.000! Επίσης από τους 150.000 ντόπιους κατοίκους, πέθαναν περίπου 60.000! Συνολικά 76.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μέσα σε 13 μήνες. Ακόμη και σήμερα η ζούγκλα «ξερνά» ανθρώπινα οστά, αποκαλύπτοντας ένα ακόμη φρικτό έγκλημα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ίσως τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα εκεί ‘ήταν περισσότερα απ’ ότι στη Χιροσίμα.

Σήμερα είναι ένα σπουδαίο αξιοθέατο με πολύ τουριστική κίνηση.

''Φοβίες''

Τι είναι η Φοβία;

Ο παθολογικός φόβος για κάτι που δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο ή απειλή.

Ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από φοβίες, διαφόρων ηλικιών και κοινωνικοοικονομικών καταβολών, είναι υψηλός, υποδεικνύοντας ένα ποσοστό 5,1%-12,5% του ευρύτερου πληθυσμού να εμφανίζει σχετική συμπτωματολογία. Παράλληλα οι φοβίες φαίνεται να αποτελούν την πιο συχνά εμφανιζόμενη ψυχική διαταραχή στις γυναίκες και τη δεύτερη στους άνδρες ηλικίας άνω των 25 ετών. Σημαντική είναι επίσης η εκδήλωση φοβιών και σε πολιτισμικά διαφοροποιημένα κράτη, πέραν της Δύσης, όπως, για παράδειγμα, σε χώρες της Αφρικής. Πράγματι, η συχνότητα εκδήλωσης είναι και εκεί υψηλή, παρουσιάζοντας μια ιδιαίτερη διαφοροποίηση στον τρόπο εκδήλωσης των συμπτωμάτων -εμφανίζονται κυρίως σωματικές ενοχλήσεις-, ή στο αντικείμενο του φόβου -φοβία για τη μαγεία, τα πνεύματα ή τα υπερφυσικά φαινόμενα.

Εξαιρετικά υψηλός και εντυπωσιακός είναι και ο αριθμός των διαφόρων φοβιών που καταγράφονται από το National Phobics Society. Πεντακόσια διαφορετικά είδη φοβιών αναφέρονται κατά αλφαβητική σειρά συμπεριλαμβάνοντας ακόμη και τα πιο απίθανα αντικείμενα φοβικής εκδήλωσης. Σε κάθε γράμμα του αλφαβήτου αντιστοιχούν δεκάδες είδη φοβιών. Ενδεικτικά αναφέρονται:

ΦΟΒΙΕΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ

Φοβία του αίματος

Φοβία των αριθμών

Φοβία των ασθενειών

Φοβία της βρομιάς

Φοβία των ενέσεων

Φοβία των μικροβίων

Φοβία του νερού

Φοβία της σκόνης κά.

ΦΟΒΙΕΣ ΖΩΩΝ

Φοβία των αλόγων

Φοβία των αραχνών

Φοβία των ποντικών

Φοβία των σκύλων

Φοβία των ερπετών κά.

ΦΟΒΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

Αιχμοφοβία

Ακροφοβία

Αγοραφοβία

Κλειστοφοβία

Νυκτοφοβία

Φοβία των γιατρών, της νοσηλείας

Φοβία των εξετάσεων κά.

ΦΟΒΙΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

Φόβος αποτυχίας & κριτικής

Φόβος έκφρασης άρνησης

Φόβος έκφρασης διεκδίκησης

Φόβος εμφάνισης σε κοινό

Φόβος κοινωνικής επαφής

Φόβος του άλλου φύλου

Φόβος του φαγητού μαζί με άλλους κά.

Βέβαια ο πιο σημαντικός φόβος ίσως είναι αυτός του θανάτου, που αποτελεί πανανθρώπινο κι οικουμενικό φαινόμενο και είναι διαρκώς παρών στη σκέψη των ανθρώπων καραδοκώντας σε σκοτεινές πλευρές του μυαλού τους. Η τρομακτική σκέψη του αναπόφευκτου του θανάτου μας εμποδίζει να απολαύσουμε τη ζωή και συχνά πυροδοτεί εκδηλώσεις ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς, όπως η κατάθλιψη ή οι κρίσεις πανικού. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να μισήσουν την ίδια τη ζωή, λόγω της απειλής του θανάτου.

Ο φόβος του θανάτου πολλές φορές καταλαμβάνει τόσο χώρο και χρόνο στη ζωή μας, ώστε αδυνατούμε να ζήσουμε την ίδια τη ζωή. Είναι τόσο έντονη η παρουσία του, που αποτελεί μια διαρκή απειλή.

Ο φόβος του θανάτου υπάρχει πάντα κάτω από την επιφάνεια. Μας κυνηγάει σε όλη μας τη ζωή και εμείς χτίζουμε αμυντικούς μηχανισμούς, για να μπορέσουμε να χειριστούμε την επίγνωση του θανάτου. Δεν μπορούμε όμως να τον βγάλουμε απ' το μυαλό μας. Ξεσπάει σε κάθε εφιάλτη μας. «Προτιμάμε καλύτερα να πεθαίνουμε κάθε ώρα από το φόβο του θανάτου, παρά να πεθάνουμε μια φορά» αναφέρει ο Σαίξπηρ.

Αλλά το ζήτημα του θανάτου απασχολούσε έντονα τους ανθρώπους ήδη από πολύ παλιά. Ο Σωκράτης ζητούσε από τους ανθρώπους να σκεφτούν και να φιλοσοφήσουν πάνω σε θέματα ζωής και θανάτου και να τα αποδεχτούν, ενώ ο Επίκουρος πίστευε, ότι η αποστολή της φιλοσοφίας είναι να ανακουφίσει την ανθρώπινη δυστυχία και θεωρούσε βασικότερη αιτία δυστυχίας τον πανταχού παρόντα φόβο μας για το θάνατο.

Η Αγία Γραφή, ως έκφραση της Θείας Αποκάλυψης τού Θεού στον άνθρωπο, αναφέρεται σε ισόβιους δούλους για το φόβο του θανάτου "και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας" (Εβραίους 2/β: 14,15).

Όσο για την σύγχρονη επιστήμη, κατάφερε μεν να εμποδίζει την έναρξη της ζωής, δε μπόρεσε ωστόσο να νικήσει το τέλος της.

Κι ο Γούντι Αλεν ευφυολογώντας ανέφερε ενδεικτικά: «Δεν φοβάμαι το θάνατο, απλώς δεν θέλω να είμαι εκεί όταν θα έρθει»!

Ο σημαντικότερος εν ζωή υπαρξιακός ψυχοθεραπευτής, ο Irvin Yalom, μας προσκαλεί να μην αγνοήσουμε το θάνατο, ούτε να τον ξορκίσουμε, αλλά να πετύχουμε το δυσκολότερο: να συμφιλιωθούμε μαζί του και να αναμετρηθούμε με το μεγαλύτερο ανθρώπινο φόβο.

Αν κάτι καταλαβαίνουμε από τα παραπάνω, είναι ότι τελικά ο φόβος του τέλους της ζωής αγγίζει σε υπαρξιακό επίπεδο ευαίσθητες και κρίσιμες πτυχές της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, κι όχι μόνο του τέλους της. Ο θάνατος και η εσωτερική επεξεργασία του θανάτου αναδεικνύει ξεκάθαρα τη συνολικότερη θεώρηση του καθενός μας για το νόημα της ζωής, για τις σχέσεις με τον εαυτό μας, τους άλλους και τον κόσμο, για το πεπερασμένο της ύπαρξης. Είναι πραγματικά μια βιαιότητα η εμπειρία του πένθους, είναι όμως σημαντικό να αναγνωρίσουμε, ότι η ύπαρξη του θανάτου μάς βοηθά να ζήσουμε καλύτερα. Η χαρά, η νοηματοδότηση της ζωής, οι αναμνήσεις και οι εγγραφές από το παρελθόν, η μοναξιά, η απόγνωση, η ελευθερία, η φθορά, η αρρώστεια... μας οδηγούν να αναμετρηθούμε με τα δεδομένα της ύπαρξης και συνταράσσουν ενδότερες δομές της ψυχής μας. Η επεξεργασία του θανάτου αποτελεί την πιο σκοτεινή πλευρά της ύπαρξής μας, καθώς ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε το επερχόμενο τέλος, εξαρτάται από το πώς βιώνουμε την ίδια τη ζωή μας. Και τελικώς, όταν κάποιος δεν συλλαμβάνει το μεγαλείο της ζωής, γιατί να τον απασχολεί ο θάνατος;

Καλύτερα να πεθάνεις μια φορά παρά να τρέμεις από το φόβο σου μια ζωή

Αίσωπος

Πάμε να δούμε τώρα τα συμπτώματα που μπορεί να μας επιφέρουν κάποιες φοβίες:

 Συμπτώματα

-αίσθημα τρόμου για το συγκεκριμένο αντικείμενο ή κατάσταση

-αυτόματες, μη ελεγχόμενες σκέψεις που αναλώνουν τις διανοητικές

και σωματικές λειτουργίες του ατόμου

-συμπτώματα άγχους: εφίδρωση, τρεμούλα, ρίγη ή ξαφνικά

αισθήματα ζέστης, ναυτία, ταχυπαλμία, ανησυχία, εκνευρισμός,

αίσθημα πανικού

-αίσθηση «μη πραγματικότητας» (αποπραγματοποίηση) ή αίσθηση

απομάκρυνσης/ αποστασιοποίησης από τον εαυτό

(αποπροσωποποίηση)

-φόβος απώλειας ελέγχου ή τρέλας

-φόβος θανάτου

-παραισθησίες (μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσματα)

-αρνητικές/ «καταστροφικές» σκέψεις

Αντιμετώπιση

Σημαντικό όμως είναι το άτομο να μην αφήσει χωρίς βοήθεια τον εαυτό του για παρατεταμένο χρονικό διάστημα και αρχίσει να «δομεί» την καθημερινότητά του βάσει των φοβικών του συμπτωμάτων, να αρχίσει δηλαδή να αποφεύγει καθημερινές δραστηριότητες που τελικά θα τον εγκλωβίσουν περισσότερο καθηλώνοντάς τον στο σπίτι φοβούμενος ότι κάτι κακό θα του συμβεί. Είναι σημαντικό να μην επιτρέψει έναν τέτοιο περιορισμό στον εαυτό του και περάσει σημαντικές στιγμές της ζωής του σε κατάσταση καθημερινού περιορισμού, χάνοντας την απόλαυση σημαντικών πλευρών της ζωής. Χρειάζεται να διεκδικήσει και ο ίδιος τη θεραπεία του και να έχει κίνητρο για αυτή, όπως εξάλλου ισχύει και για πολλά θέματα της ζωής για τα οποία πρέπει εμείς οι ίδιοι να αγωνιστούμε και να παλέψουμε γιατί η ζωή που φοβάται τη ζωή δεν είναι ζωή

Η ΦΡΟΫΔΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Τα όνειρα είναι οι αυριανές απαντήσεις στις σημερινές  ερωτήσεις;

Μάλλον όχι…

Τα όνειρα δεν προφητεύουν το μέλλον, αλλά είναι μια επεξεργασία παραστάσεων που έχει προσλάβει ήδη ο εγκέφαλος..

Η ΦΡΟΫΔΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Η ερμηνεία των ονείρων είναι η βασιλική οδός για την εξερεύνηση του υποσυνείδητου.

Ζίγκμουντ Φρόυντ

Ο Σίγκμουντ Φρόυντ (Sigmund Freud, γνωστός και ως Ζίγκμουντ Φρόυντ, γεννημένος ως Σίγκμουντ Σλόμο Φρόυντ στις 6 Μαΐου 1856 – 23 Σεπτεμβρίου 1939) ήταν Αυστριακός ιατρός, φυσιολόγος, ψυχίατρος και θεμελιωτής της ψυχαναλυτικής σχολής στον τομέα της ψυχολογίας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους πλέον βαθυστόχαστους αναλυτές του 20ου αιώνα που μελέτησε και προσδιόρισε έννοιες όπως το ασυνείδητο, την απώθηση και την παιδική σεξουαλικότητα.

Ο Αυστριακός ψυχίατρος και μέγας διδάσκαλος πολλών γενεών, ο Φρόυντ, στην προσπάθειά του να εξηγήσει την παράξενη και μεταφυσική χροιά των ονείρων υποστήριξε ότι εμπλέκονται μέσα σε αυτά δύο ίσως και περισσότερα σύμβολα ζωής δηλαδή του πραγματικού και του προφητικού. Σύμφωνα πάντα με την θεωρία και τις αρχές του, πίστευε ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου χωρίζεται σε δυο περιοχές οι οποίες είναι άριστα συνδεδεμένες μεταξύ τους δηλαδή το συνειδητό και το υποσυνείδητο όπου εκεί περιλαμβάνονται και όλα τα ένστικτα. Επίσης μέσα σε αυτό βρίσκονται κρυμμένες οι περισσότερες επιθυμίες που εκφράζονται στα όνειρά μας. Ο ίδιος πάντα επιστήμονας θεωρούσε ότι όλοι οι πνευματικά υγιείς άνθρωποι έχουν μέχρι ενός σημείου «απωθημένες επιθυμίες» και καταναλώνουν πολύ ενέργεια για να τις διατηρούν «θαμμένες» πολύ βαθιά στο υποσυνείδητο.

Έχοντας καταγεγραμμένο το ιστορικό των ψυχαναλύσεων του καθενός επέβαλλε στους ασθενείς του να αναλύουν τα όνειρα τους χρησιμοποιώντας τη μεθόδων συνειρμών. Έπρεπε δηλαδή να αναλογίζονται τα σύμβολα στο όνειρό τους και παράλληλα να λένε ή να γράφουν το πρώτο πράγμα που θα τους έρθει στο μυαλό. Ο σκοπός του ήταν να τους αποτρέψει από το να επεξεργάζονται το όνειρό τους κατά τον ίδιο τρόπο όπως τα γεγονότα που συνέβαιναν στο ξύπνιο τους συγχέοντας τις όποιες  φανταστικές καταστάσεις με τις επιθυμίες τους.

Σε αυτή την έρευνα συμμετείχε και ένας άλλος σπουδαίος επιστήμονας, ο Ελβετός ψυχίατρος Γιούνγκ, ο οποίος αποδεχόταν πολλές από τις θεωρίες του Φρόυντ. Πίστευε ότι μέσα  στο υποσυνείδητο υπάρχει και το συλλογικό ασυνείδητο το οποίο είναι μια περιοχή της νοητικής διάνοιας που περιλαμβάνει κοινές εμπειρίες από όλους μας.

Με αυτή την σκέψη λοιπόν εξηγούσε το φαινόμενο ότι οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο και από τις τέσσερις γωνίες της γης βλέπουν όνειρα με συγκεκριμένο συμβολισμό τα οποία έχουν σε όλες τις περιπτώσεις ακριβώς το ίδιο νόημα. Αυτό το σύστημα των πολύπλοκων σχέσεων της ατομικής συνείδησης και της κοινωνίας δηλαδή της επίπλαστης πραγματικότητας το αποκαλούσε «PERSONA» και πρόκειται για ένα είδος «μάσκας» που χρησιμοποιείται όχι μόνο για τον εντυπωσιασμό των άλλων αλλά και για την απόκρυψη της αληθινής μας φύσης.

Σε γενικές γραμμές όσοι νοιαζόμαστε για την γνώμη των άλλων βλέπουμε στα όνειρά μας τον κρυμμένο μας εαυτό δηλαδή την σκιά από την σκοτεινή πλευρά της προσωπικότητάς μας. Θα πρέπει λοιπόν στο εξής να διαφοροποιούμε συνειδητά τους συμβολισμούς των ονείρων με τα όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας προκειμένου να αποκωδικοποιούμε σωστά τα μηνύματα που μας δίνει πολύ συχνά το πεπρωμένο μας.

Στο βιβλίο του μας δίνει μια εξαιρετικά λεπτομερή εξήγηση για το πώς δημιουργούνται τα όνειρα και το πώς λειτουργούν. Διανθισμένο με μαρτυρίες από δικά του όνειρα και ασθενών του, υποστηρίζει τη βασική θέση ότι τα όνειρα είναι η μεταμφιεσμένη εκπλήρωση μιας καταπιεσμένης ή απωθημένης ασυνείδητης επιθυμίας, που συνδέεται ιδιαίτερα με σεξουαλικά και επιθετικά ένστικτα και η έκφρασή της λογοκρίνεται προτού γίνει συνειδητή. Ακόμη και οι εφιάλτες που εκδηλώνουν προφανή άγχη είναι η εκπλήρωση τέτοιων επιθυμιών. Για παράδειγμα, όσοι ονειρεύονται πως πετούν ή αιωρούνται, θέλουν να ελευθερωθούν από την παιδική τους ηλικία. Εάν κάποιος ονειρεύεται πως κάποιος στενός του συγγενής πεθαίνει, πιθανότατα κρύβει εχθρότητα για το πρόσωπο αυτό ή επιθυμία να αποκτήσει αυτά που έχει το άλλο πρόσωπο.