H πανδημική γρίπη παραμένει η πιο τρομακτική απειλή..

Οι ιοί της γρίπης μεταβάλλονται διαρκώς ώστε να παράγουν νέα στελέχη. Οι πανδημίες γρίπης προκύπτουν όταν αναπτυχθεί κάποιος ιός που είναι εντελώς διαφορετικός από όλα τα προηγούμενα μικροβιακά στελέχη.

Πολύ λίγα άτομα θα είναι άνοσα στα νέα μικροβιακά στελέχη, καθώς θα είναι η πρώτη φορά που εκτίθενται σε κάποιο από αυτά. Αυτές οι συνθήκες διευκολύνουν κατά πολύ την εξάπλωση του ιού, προσβάλλοντας μεγάλο αριθμό ατόμων.

Σε τι διαφέρουν η εποχική γρίπη και η πανδημική;

Εποχική γρίπη	Πανδημική γρίπη
Παρατηρείται κάθε χειμώνα.	Παρατηρείται μία φορά κάθε λίγες δεκαετίες, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.
Τα άτομα που προσβάλλονται παρουσιάζουν δυσάρεστη λοίμωξη αλλά η ζωή τους δεν απειλείται.	Η λοίμωξη είναι πιο σοβαρή και παρουσιάζει ακόμα πιο σοβαρά συμπτώματα.
Στα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο περιλαμβάνονται: τα πολύ νεαρά άτομα, τα πολύ ηλικιωμένα άτομα και εκείνα με άλλες σοβαρές ασθένειες.	Η σοβαρή ασθένεια μπορεί να προκύψει σε οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Τα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο μπορούν να υποβάλλονται σε ετήσιο εμβολιασμό.	Τα εμβόλια αναπτύσσονται μόνο αφού εκδηλωθεί το πανδημικό μικροβιακό στέλεχος. Από τη στιγμή που θα παραχθεί το εμβόλιο, θα εμβολιαστούν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα.
Για τη θεραπεία των ατόμων που κινδυνεύουν περισσότερο χρησιμοποιούνται επίσης φάρμακα κατά των ιών.	Μεγάλες ποσότητες φαρμάκων κατά των ιών αποθηκεύονται ώστε να είναι έτοιμα για χρήση όταν παραστεί ανάγκη.

Οι πανδημίες γρίπης έχουν καταγραφεί σε ικανοποιητικό βαθμό κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Συνήθως, παρατηρούνται με μεσοδιαστήματα 10 και 50 ετών και προκαλούν πολλούς θανάτους σε νεαρά άτομα, σε ηλικιωμένους και σε άτομα με σοβαρά ιατρικά προβλήματα.

Αναφορές των αρχαίων Ελλήνων που χρονολογούνται από το 412 π.Χ. παρουσιάζουν πιθανά ξεσπάσματα γρίπης, ωστόσο οι καταγραφές αυτές δεν είναι ιδιαίτερα ακριβείς. Σύμφωνα με ιστορικές καταγραφές έχουν παρατηρηθεί δεκατρείς πιθανές πανδημίες από το 1580.

Μία από τις χειρότερες πανδημίες που έχουν καταγραφεί είναι η Ισπανική γρίπη (1918-1920) που πρόσβαλε το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού και προκάλεσε 20–40 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως. Πιθανολογείται ότι το πανδημικό μικροβιακό στέλεχος προήλθε από την Κίνα ή τη Βόρειο Αμερική και μεταδόθηκε στην Ευρώπη μέσω πλοίου που έφτασε στη Γαλλία τον Απρίλιο του 1918.

Από τη Γαλλία, η μόλυνση εξαπλώθηκε σε στρατιώτες που πολέμησαν κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και συνέχισε να εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, το μικροβιακό στέλεχος μετέβαλε τα χαρακτηριστικά του (μετάλλαξη) και έγινε πιο μολυσματικό, με 10πλάσια αύξηση των ποσοστών θανάτου.

Προβλέπεται ότι οι μελλοντικές πανδημίες θα ξεκινήσουν από την Κίνα, όπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού κατοικεί κοντά σε πουλερικά και γουρούνια, που είναι γνωστό ότι μεταδίδουν την γρίπη. Τα πανδημικά πρότυπα υποδεικνύουν ότι η επόμενη πανδημία θα παρουσιαστεί πριν το 2017, αλλά με αυξημένες επιστημονικές γνώσεις και ανοσοποίηση, οι επιδράσεις της πανδημίας αυτής θα πρέπει να είναι πολύ μικρότερες από των προηγούμενων.

Πανδημίες από τον περασμένο αιώνα

Όνομα πανδημίας	Έτος	Θάνατοι παγκοσμίως	Πλέον επηρεαζόμενη ομάδα
Ισπανική γρίπη	1918-1919	20-40 εκατομμύρια	Υγιείς νεαροί ενήλικες (20-50 ετών)
Ασιατική γρίπη	1957-1958	1 εκατομμύρια	Πολύ νεαρά και πολύ ηλικιωμένα άτομα
Γρίπη του Χονγκ Κονγκ	1968-1969	1-4 εκατομμύρια	Πολύ ηλικιωμένα άτομα και όσοι είχαν σοβαρά ιατρικά προβλήματα