Ένα μικρό κομμάτι ιστορίας...

Αν γυρίσουμε πίσω την σελίδα της ιστορίας θα δούμε ότι το 1995 η Φιλανδία και η Σουηδία αντιμετώπιζαν μια δύσκολη κατάσταση! Τα χρέη τους είχαν διογκωθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990, καθώς οι οικονομίες τους κατέρρεαν εξαιτίας τραπεζικών κρίσεων καθαρά εγχώριας προέλευσης.

Ποιος θα περίμενε τότε ότι θα έβγαιναν από τη χρηματοπιστωτική κρίση την περίοδο 2007-2009 με τόσο χαμηλό χρέος;;;

Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, το χρέος τους θα έφτανε το 50% και το 33% του ΑΕΠ αντιστοίχως το 2012, παρόλο που αμφότερες οι οικονομίες είχαν χτυπηθεί άγρια από τη μεγάλη ύφεση: το ΑΕΠ της Φιλανδίας συρρικνώθηκε κατά 8% το 2009 και της Σουηδίας κατά 5%!!

Φοβισμένος ή εφησυχασμένος..;;;

Άραγε ξεφεύγει κανείς από κάποια  κατηγορία; Έχει αναρωτηθεί κανείς αν ποτέ υπήρξε φοβισμένος ‘η απλά εφησυχασμένος ενός πολιτικού συστήματος….;

ΠΑΝΙΚΟΣ

Ο πανικός κάνει τον άνθρωπο δειλό. Τον κάνει να ανησυχεί για το παρόν αντί για το μέλλον και να νοιάζεται περισσότερο για τα ιδιωτικά παρά για τα δημόσια συμφέροντα. Υπό την κατάλληλη ηγεσία ο εθνικός κίνδυνος μπορεί να γεννήσει εκπληκτική νοοτροπία προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος! Με το πέρασμα του χρόνου όμως η αβεβαιότητα και η αναταραχή προκαλούν φθορά, κάνοντας τους ανθρώπους να επικεντρώνονται στους κοντινότερους και πιο αγαπημένους τους.

ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ

Ο εφησυχασμός είναι αν μη τι άλλο ακόμα πιο επικίνδυνος! Όπως ακριβώς ένα βιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα εξασθενεί όταν δεν δοκιμάζεται, έτσι και το πολιτικό σύστημα γίνεται νωθρό και ευάλωτο όταν δεν αντιλαμβάνεται την ύπαρξη καμιάς απειλής. Ο πολιτικός ακτιβισμός καταντά να ασχολείται με τις μικρολεπτομέρειες της τοπικής πολιτικής, ενώ η εθνική πολιτική παραείναι βαρετή για να προσελκύσει σημαντικά μυαλά.

Όσοι απομένουν επιδίδονται σε ατελείωτα παζάρια για λεπτά διαδικαστικά ζητήματα ή για τη διαμονή των χρημάτων των φορολογούμενων, ευνοώντας τη μια πελατειακή ομάδα σε βάρος κάποιας άλλης.

Το μαύρο τσάι και τα οφέλη του!!

Το μαύρο τσάι είναι το γνωστότερο τσάι σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ανάλογα με την καταγωγή του και την ποιότητα του. 
Το βρίσκουμε σαν χρυσό αρωματικό Darjeeling αλλά και σαν σκούρο και βαρύ Assam. Το μαύρο προέρχεται από το ίδιο φυτό με το πράσινο αλλά διαφέρει στον τρόπο παραγωγής του. Το μαύρο τσάι κατέχει τη δική του θέση στην Ευρωπαϊκή αγορά, λόγω της ποιότητας του και της επιβλητικής του γεύσης. Το μαύρο τσάι είναι γενικά ισχυρότερο στη γεύση και περιέχει περισσότερη καφεΐνη σε σχέση με τα υπόλοιπα τσάγια. 

Ένας μύθος λέει… 

Το 17ο αιώνα ένα φορτίο πράσινου τσαγιού από την Κίνα έφτασε στο Λονδίνο έπειτα από ένα πολύ μακρύ ταξίδι και κάτω από όχι ιδιαίτερα καλές συνθήκες. Το τσάι, από πράσινο, έφτασε μαύρο και οι Άγγλοι, που δεν ήταν πολύ καλοί γνώστες του τσαγιού, το πέρασαν για κανονικό, τους άρεσε και παρήγγειλαν ξανά το ίδιο… 

Όλα για την υγεία… 
Μαύρο τσάι και διβήτης σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες οι ενώσεις που προέρχονται από το μαύρο τσάι βοηθούν στην επιβράδυνση της απορρόφησης του σακχάρου στο αίμα.
Το μαύρο τσάι έχει αυξημένη περιεκτικότητα σε θειορουβικίνη και θειοφλαβίνες, που αυξάνουν την αντίσταση του οργανισμού στα μικρόβια.Επίσης είναι πλούσιο σε φλαβονοειδή, που μειώνουν τα επίπεδα της LDL «κακής» χοληστερόλης μειώνοντας την πιθανότητα καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Καταστέλλει τη δράση και την παραγωγή οξέων από τα μικρόβια που προκαλούν τερηδόνα, πλάκα και ουλίτιδα χάρη στη συνδυασμένη δράση φθορίου και τανινών που διαθέτει. 

Το μαύρο τσάι "γροθιά" κατά του διαβήτη τύπου 2

Οι χώρες με υψηλή κατανάλωση μαύρου τσαγιού έχουν χαμηλότερα ποσοστά εμφάνισης διαβήτη τύπου 2...

σε σύγκριση με άλλα έθνη διαπίστωσαν οι ερευνητές, αφού ανέλυσαν δεδομένα και ποσοστά από πενήντα διαφορετικά έθνη.

Η παγκόσμια επικράτηση του διαβήτη τύπου 2 έχει εξαπλασιαστεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 χρόνων. Μέχρι το 2030, θα υπάρχουν περίπου 438 εκατομμύρια αάνθρωποι με τη νόσο, σε σύγκριση με τα 285 εκατομμύρια που καταμετρήθηκαν το 2010, σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη.

Προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει την κατανάλωση μαύρου τσαγιού με πολλά οφέλη για την υγεία. Συγκεκριμένα, μία μελέτη από τη Σκωτία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το μαύρο τσάι μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση του διαβήτη τύπου 2.

Η Ιρλανδία είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής τσαγιού στον κόσμο, με κατανάλωση σε 2kg ετησίως για κάθε άτομο. Δεύτερο έρχεται το Ηνωμένο Βασίλειο ενώ ακολουθεί η Τουρκία. Τα χαμηλότερα ποσοστά κατανάλωσης μαύρου τσαγιού ήταν στο Μεξικό, στο Μαρόκο, στην Κίνα, στη Βραζιλία και στη Νότια Κορέα.

Ο αγώνας υπέρ της δημοκρατίας είναι πιο εύκολος από την άσκηση της!!

Τελικά στην πράξη η δημοκρατία είναι ευάλωτη:
α) στη χειραγώγηση από ανθρώπους του συστήματος
β) στη διαβρωτική δύναμη του χρήματος
γ) στην απάθεια των ψηφοφόρων
δ) στους απελπιστικούς περιορισμούς της πραγματικής ζωής
ε) στις εγγενείς αδυναμίες της όλης ιδέας
στ) τις αποτελματωμένες διαδικασίες λήψης αποφάσεων 
η) και τον θρίαμβο των ειδικών συμφερόντων

Mονοθέσιο μαχητικό ''F-35''

Εάν οι πληροφορίες για την τεχνική υπεροχή του αληθεύουν, το νέο F-35 είναι να κάνει όλους τους σημερινούς αντίπαλους να τρέμουν. Το μονοθέσιο αυτό μαχητικό θα είναι το πρότυπο τζετ της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, του Ναυτικού και το Σώματος των Πεζοναυτών. Το Πεντάγωνο σχεδιάζει να αγοράσει 2.443 από αυτά τα σούπερ μαχητικά. Το αεροσκάφος έχει ήδη καταρρίψει το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ - το Αμερικανικό Πεντάγωνο το έχει καταγράψει: Στη διάρκεια των 50 ετών λειτουργίας, ο Αμερικανός φορολογούμενος θα πληρώσει 1,51 τρισεκατομμύρια (1,510,000,000,000) δολάρια - το κόστος ανάπτυξης, κατασκευής και λειτουργίας. Το Πεντάγωνο έχει δημιουργήσει μια ειδική υπηρεσία παρακολούθησης των οικονομικών δεδομένων αυτού του προγράμματος, η οποία εργάζεται εδώ και καιρό για την εκτίμηση και αξιολόγηση του κόστους του προγράμματος - CAPE (Cost Assessment and Program Evaluation Office).

Εδώ, οι αναπτυξιακές δαπάνες και οι δαπάνες προμήθειας για το αεροσκάφος είναι ακόμη στα 332 δισεκατομμύρια δολάρια, ο κινητήρας θα κοστίσει τουλάχιστον 63,8 δισεκατομμύρια δολάρια εππλέον, και η μερίδα του λέοντος των 1,11 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σχετίζεται με το κόστος λειτουργίας και συντήρησης του F-35 για μια περίοδο πέντε δεκαετιών, συμπεριλμβανομένου του αναμενόμενου κόστους του πληθωρισμού. Οι τελευταίες εκθέσεις από το Πεντάγωνο ανακοίνωσαν το κόστος ανάπτυξης και προμήθειας με 396 δισ. δολάρια. Ένα απίστευτο ρεκόρ. Το πρόγραμμα θα είναι κατά πολλές φορές πιο ακριβό από ό, τι το αμερικανικό πρόγραμμα Apollo, το οποία έφερε το 1969 τους πρώτους ανθρώπους στη σελήνη - το 1972 συνολικά δώδεκα αστροναύτες στη σελήνη και με ασφάλεια πίσω στη Γη - για 25 δισ. δολάρια. Ακόμα αν κάποιος θέλει να υπολογίσει την αποτίμηση του δολαρίου για όλο αυτό το διάστημα - σίγουρα πολύ υψηλό ποσοστόένα υποτιθέμενο 90% υποτίμησης του δολαρίου, η μεγάλη ανθρώπινη σεληνειακή περιπέτεια θα κόστιζε σε νόμισμα σήμερα, στην καλύτερη περίπτωση 250 δισεκατομμύρια δολάρια. Συγκριτικά, το Σχέδιο Μανχάταν, η ανάπτυξη της αμερικανικής ατομικής βόμβας, εκτιμάται σε δύο δισεκατομμύρια δολάρια.

Το νέο σούπερ μαχητικό, ωστόσο, δεν τιτλοφορεί συνεχώς λόγω του κόστους του. Αντίθετα, λάμπει περίτρανα με τη νέα τεχνολογία που ενσωματώνει και την μεγάλη ευελιξία του. Έτσι, το 15 μέτρα σε μήκος και (χωρίς φορτίο) περίπου 30 τόνων αεροσκάφος - ανάλογα με την έκδοση - μπορεί να χρησιμοποιήσει βόμβες, καθώς και ένα εσωτερικό 25 χιλιοστών κύριο όπλο, ως υπερηχητικό μαχητικό stealth-βομβαρδιστικό (F-35A). Ως F-35B θα κάνει καριέρα ως ένα αεροσκάφος βραχείας απογείωσης και κάθετης προσγείωσης, που ονομάζεται αλλιώς και STOVL (short take off and vertical landing), στη θέση των ηλικιωμένων βρετανικών Harrier που πετάνε ακριβώς κάτω από το φράγμα του ήχου, και μέχρι στιγμής δεν υπάρχει αντικαταστάτης τους. Το F-35B, από την άλλη πλευρά, με τουλάχιστον Mach 1,6 - παραμένει έτσι πολύ κάτω από την ταχύτητα του πρώην υπερηχητικού τζετ Concorde, το οποίο έφθασε τα Mach 2. Μετά από όλα αυτά, το F-35C είναι μια ειδική έκδοση για τα αεροπλανοφόρα. Και οι τρεις εκδόσεις του F-35 είναι πανομοιότυπες στο 80% των στοιχείων τους και θεωρούνται «stealth», που σημαίνει ότι είναι δύσκολο να ανιχνευθούν από το ραντάρ του εχθρού.

Το νέο σούπερ αεροσκάφος, είναι ένα νέο κοινό πρότυπο χρήσης και έτσι προβλέπεται να αντικαταστήσει διάφορα άλλα αεροσκάφη, που συνήθως μπορούν να ανταποκριθούν μόνο σε ειδικά καθήκοντα. Αυτά περιλαμβάνουν τα F-16 και F/A-18, τα αντιαρματικά (ή και εγγύς υποστήριξης) A-10, τα AV-88 Harrier II και τα βομβαρδιστικά F-111. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται η τυποποίηση και η συγκέντρωση των αεροπορικών δυνάμεων σε ένα μόνο τύπο αεροσκάφους, με το Αμερικανικό Πεντάγωνο να ελπίζει στη μείωση του κόστους παραγωγής και λειτουργίας, στην βελτίωση της υλικοτεχνικής υποστήριξης, μια απλοποιημένη συντήρηση και επισκευή, καθώς και μια μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των μέσων που χρησιμοποιούνται. Στην αερομαχία το F-35 είναι τέσσερις φορές καλύτερο από ό, τι τα συμβατικά μαχητικά αεροσκάφη, λέει ο George Standridge, Αντιπρόεδρος Επιχειρηματικής Ανάπτυξης στη Lockheed Martin στο Fort Worth (Τέξας), στην καταπολέμηση επίγειων στόχων οκτώ φορές πιο αποτελεσματικό και τουλάχιστον τρεις φορές πιο αποτελεσματικό κατά της επίγειας αεράμυνας του αντιπάλου. Και όλα αυτά, παρόλο που δεν έχει ακόμη πραγματοποιήσει καμία δοκιμή επίθεσης.

Στο τεχνικό εξοπλισμό του αεροσκάφους, η Lockheed Martin προσπάθησε πολύ. Έτσι, το αεροπλάνο εσωματώνει τον ισχυρότερο κινητήρα που έχει εγκατασταθεί ποτέ σε μαχητικό αεροσκάφος - Pratt & Whitney F135 (191 kN ώση με μετάκαυση, περίπου 20 τόνοι). Ο κινητήρας αποτελείται κατά 40% με λιγότερα μέρη από τους προκατόχους του, είναι πιο αξιόπιστος και εύκολος στη συντήρηση. Με την βρετανική πολεμική εμπειρία με αεροσκάφη STOVL, οι Αμερικανοί ενσωμάτωσαν στο κάθετης προσγείωσης F-35C τεχνολογία από την Rolls-Royce, ο κινητήρας F135-600. Τα ηλεκτρονικά του νέου μαχητικού αεροσκάφους ανήκουν στην κορυφαία κατηγορία. Έτσι λέει ο Dan Crowley, Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος και Διαχειριστής του προγράμματος F-35 στη Lockheed Martin: «Tο πιο ισχυρό και ολοκληρωμένο σύστημα ηλεκτρονικών που έχει εγκατασταθεί ποτέ σε ένα μαχητικό αεροσκάφος.» Ωστόσο, το νέο πρότυπο μαχητικό των Ηνωμένων Πολιτειών, βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό κάτω από «φίλια πυρά» των δικών του στρατευμάτων. Στην πραγματικότητα, το πρόγραμμα βιώνει σήμερα τη χειρότερη κρίση από τότε που στην Ουάσιγκτον αποφάσιαν να αγοράσουν αυτό το αεροσκάφος - πάνω από μια δεκαετία πίσω, το 2001.

Εκείνη την εποχή το F-35 αναφέρονταν ως το φθηνότερο και πιο θανατηφόρο μαχητικό που κατασκευάστηκε ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα - με τα πολλά προβλήματα ανάπτυξης, καθυστερήσεις και αυξήσεις κόστους - δεν τίθεται τέτοιο θέμα. «Το πρόγραμμα είναι και οι δύο - ένα σκάνδαλο και μια τραγωδία», παραπονέθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο ο Τζον Μακέιν, ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής από την Αριζόνα. Οι Αμερικανοί έχουν εδώ και δέκα χρόνια περίπου επιβαρυνθεί με ένα πρόγραμμα στο οποίο έχουν ήδη δαπανηθεί περίπου 56 δισεκατομμύρια δολάρια, για να έχουν έως σήμερα 20 αεροσκάφη για δοκιμές. Το Πεντάγωνο, το τέλος του περασμένου έτους, έδωσε στους κατασκευαστές μια λίστα που παρουσιάζονται εκπληκτικά ελαττώματα. Η λειτουργία της μετάκαυσης προκαλεί ζημιές στο αεροσκάφος. Το προτεινόμενο σύστημα απόρριψης καυσίμου σε έκτακτη ανάγκη, μπορεί να τυλίξει στις φλόγες το ίδιο το F-35, η δομή του αεροσκάφους δεν θα αντέξει την αναμενόμενη διάρκεια ζωής του. Ομοίως, η προστασία του αεροσκάφους από τις αστραπές δεν πιστοποιήθηκε, ο κλιματισμός δεν κάνει αρκετά δροσερό το πιλοτήριο, το κράνος του πιλότου δεν εμφανίζει σωστά τις λειτουργείες, το αεροσκάφος δεν μπορεί να φέρει ταυτόχρονα αρκετά καύσιμα στο εσωτερικό και όπλα, και ως εκ τούτου είναι λιγοτερο κατάλληλο για τις επιθέσεις στόχων στο έδαφος.

Το πρόγραμμα πτητικών δοκιμών, καθώς και η ανάπτυξη λογισμικού, έχουν μείνει πολύ πίσω από το χρονοδιάγραμμα, και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό - το κόστος του προγράμματος έχει αυξηθεί δραματικά. Επιπλέον, το Πεντάγωνο πρέπει να καταπιεί ακόμα μια μείωση της εμβέλειας στο F-35A, μια μεγαλύτερη απόσταση απογείωσης στο F-35B και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες. Το ότι το πρόγραμμα του F-35 δεν έχει παγώσει, οφείλεται σε μια έξυπνη επιχειρηματική πολιτική του κατασκευαστή σε διεθνές επίπεδο. Οκτώ χώρες (Αυστραλία, Δανία, Αγγλία, Ολλανδία, Ιταλία, Καναδάς, Νορβηγία και Τουρκία) είναι εταίροι του προγράμματος και πληρώνουν ένα μέρος του κόστους ανάπτυξης. Το Πεντάγωνο κρατά σταθερά το μέρος του σούπερ μαχητικού αεροσκάφος: «Το χρειαζόμαστε για το μέλλον,» διαμήνυσε το αφεντικό του.

ΑΙΜΑΤΟΜΑΝΙΑ Κλινικός Βαμπιρισμός ή Σαγκουινισμός

Όπως γράφει ο ψυχολόγος Richard Noll στο βιβλίο του Bizarre Disease of the mind (1990), οταν κάποιος συμπεριφέρεται σαν τον λογοτεχνικό Δράκουλα (δίχως φυσικά να είναι ), πάσχει από το σύνδρομο του κλινικού μπατιρισμένου ή Σανγκουϊνισμου.

Πολλά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς για το σκοτεινό ζήτημα του βαμπιρισμού . Ελάχιστα έχουν όμως γραφτεί στη χώρα μας για εκείνες τις αληθινές περιπτώσεις όπου ένας άνθρωπος, ισχυριζόμενος πως διαθέτει αυθεντική βαμπιρική φύση, κυνηγάει και σκοτώνει για να πιει ζεστό αίμα και να φάει ζωντανά κομμάτια σάρκας!
Το σκηνικό αυτό ίσως μοιάζει απίθανο, κι όμως ανήκει πέρα ως πέρα στη σφαίρα του πραγματικού. Υπάρχουν, βλέπετε, δεκάδες περιπτώσεις σχετικών εγκλημάτων από τα διεθνή αστυνομικά αρχεία. Περιπτώσεις που αφορούν αληθινά εγκλήματα από άτομα που ως επί το πλείστον πάσχουν από την ψυχολογική διαταραχή της αιματομανίας.
Πρόκειται για ένα είδος φετιχισμού όπου το άτομο κερδίζει την απόλαυση (συχνά και το σεξουαλικό ερεθισμό) μέσα από τη συστηματική πόση αίματος. Μερικές φορές τα άτομα αυτά πιστεύουν πως είναι αληθινοί βρυκόλακες, δίχως φυσικά να είναι!
Συνήθως οι αιματομανείς αποκτούν το πολύτιμο κόκκινο ποτό τους μέσω της νόμιμης οδού: συχνάζουν σε ειδικά club, στα οποία «δότες» προσφέρουν μικρές στάλες αίματος στα «βαμπίρ» που με ένα ειδικό και αποστειρωμένο ξυράφι χαράζουν ελαφρά το λαιμό ή το χέρι.
Άλλες πάλι φορές οι αιμοπότες αποκτούν μέσω χρημάτων τη δόση τους από τράπεζες αίματος. Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα δουλεύουν incognito σε παρόμοιους οργανισμούς, έτσι ώστε να «τρέφονται» ανενόχλητα.
Οι εγκληματίες βαμπίρ όμως ανήκουν σε μια διαφορετική λίστα, σ’ ένα φρικτό κατάλογο φονικών που ξεκινά αναμφίβολα από την εποχή της κοντέσας Elizabeth Bathory (1560-1614), η οποία είχε σκοτώσει περισσότερα από 600 άτομα για να λουστεί στο αίμα τους!

«Βαμπίρ» Δολοφόνοι του 19ου Αιώνα
Ίσως η περισσότερο γνωστή, νεότερη καταγεγραμμένη περίπτωση «βρυκόλακα» δολοφόνου αφορά τον Sorgel, ένα Γερμανό που στις αρχές του 19ου αιώνα σκότωσε κάποιον άντρα σε ένα δάσος για να του πιει το αίμα και με αυτόν τον τρόπο να… θεραπεύσει τον εαυτό του από την επιληψία!
Την ίδια περίοδο, κάποιος Antoine Leger σκότωσε ένα 12χρονο κορίτσι, ήπιε το αίμα του και έφαγε την καρδιά του. Και στις δυο περιπτώσεις οι θύτες εκτελέστηκαν, ενώ στην περίπτωση του Sorgel παθολόγοι αφαίρεσαν τον εγκέφαλό του για να αναζητήσουν την πηγή της παράξενης συμπεριφοράς του… Μάταια!
Μια ακόμη πιο γνωστή ιστορία αφορά την ιδιόμορφη εγκληματική δράση του στρατιωτικού Francoise Bertrand τον οποίο οι αρχές συνέλαβαν το 1849 στο Παρίσι να ανοίγει τάφους και να τρώει τις σάρκες των νεκρών! Ο Bertrand τιμωρήθηκε με θάνατο, όπως επίσης και κάποιος Martin Dumollard από το Montluel της Γαλλίας, ο οποίος το 1861 είχε σκοτώσει αρκετά μικρά κορίτσια για να τους πιει το αίμα.
Το 1872, στο Bottanaucco της Ιταλίας, ο Vincenzo Verzeni καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση, αφού είχε σκοτώσει δύο ανθρώπους. Ο ίδιος δήλωσε αργότερα πως πίνοντας το αίμα των θυμάτων του ένιωθε μεγάλη απόλαυση.
Φαίνεται πως η συμπεριφορά αυτή εκστασιάζει τους «βρυκόλακες» δολοφόνους. Στην περίπτωση του Henri Blot (1886), ο εγκληματίας συνελήφθη σε νεκροταφείο, αφού πρώτα είχε φάει κομμάτια από τρία πτώματα. Η σύλληψή του κατέστη δυνατή καθώς ο Blot εκστασιασμένος από την πράξη του είχε «παγώσει» επί τόπου!
Πίσω στη Γαλλία του 1897, ένας διαφορετικός περιπλανώμενος «βρυκόλακας», ο Joseph Vacher, ταξιδεύοντας στη γαλλική επαρχία, σκότωσε συνολικά δώδεκα άτομα πίνοντας αίμα από δυο μικρές τρύπες που έκανε στο λαιμό των θυμάτων του.

1912-1947: Οι Πρώτοι Σύγχρονοι Αιμοπότες
Πολλοί θα μπορούσαν να σχολιάσουν πως η συμπεριφορά των δολοφόνων «βαμπίρ» οφείλεται στις κυριαρχούσες δεισιδαιμονίες της εποχής. Πιθανόν! Ο 20ός αιώνας όμως δεν ήταν λιγότερο αιμοβόρος.
Το 1916, στο Czinkota της Ουγγαρίας, όταν οι συγγενείς του Bela Kiss ενημερώθηκαν πως ο νεαρός άντρας είχε σκοτωθεί στο μέτωπο, βρήκαν κρυμμένα στο σπίτι του 31 άψυχα κορμιά ανθρώπων. Όλοι τους είχαν πεθάνει από αιμορραγία που προκλήθηκε από δυο μικρές τρύπες στο λαιμό…
Το 1920, ο βαρόνος Roman von Sternberg-Ungern της Ρωσίας αρέσκονταν να πίνει αίμα με τη δικαιολογία πως ήταν η μετενσάρκωση του στρατηλάτη Τζένγκινς Χαν! Η συνήθειά του αυτή (όπως και οι πολιτικές του πεποιθήσεις) τον έφερε τελικά σε σύγκρουση με τη νέα κυβέρνηση της Ρωσίας, οδηγώντας τον στο θάνατο.
Το 1924 στη Γερμανία εκτελέστηκε ο Fritz Haarmann. Πρόκειται για μια μάλλον γνωστή περίπτωση κανιβαλισμού η οποία όμως περιλάμβανε και την πόση αίματος. Τα θύματα του Haarmann ξεπερνούν τα είκοσι, σε αντίθεση με αυτά του επίσης Γερμανού Peter Kurten, ο οποίος την ίδια ακριβώς εποχή συνήθιζε να κατακρεουργεί τα θύματά του. Από ένα σημείο και μετά αρέσκονταν να πίνει το αίμα των διαμελισμένων πτωμάτων ακόμη και όταν η γεύση του τού προκαλούσε ναυτία!
Και στις δυο περιπτώσεις οι δολοφόνοι εκτελέστηκαν.
Στο μεταξύ, στο βομβαρδισμένο Λονδίνο της δεκαετίας του 1940, ο John George Haigh παραφυλούσε τα θύματά του έξω από ένα συγκεκριμένο σπίτι. Σκότωνε τους περαστικούς και, αφού τους στράγγιζε το αίμα, τους έριχνε μέσα σε οξύ για να καταστρέψει τα αποδεικτικά στοιχεία!
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τώρα, δυο χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η αστυνομία ανακάλυψε κάπου στο Hollywood της Καλιφόρνιας το πτώμα της Elizabeth Short, στις φλέβες του οποίου δεν υπήρχε καθόλου αίμα. Ο δολοφόνος δεν βρέθηκε ποτέ.

1959-1969: Αντιγράφοντας τα Βαμπίρ του Cinema
Ποιος είπε πως ο κινηματογράφος δεν επηρεάζει τη νέα γενιά;
Το 1959, ένας 16χρονος με το όνομα Salvatore Agron, ντυμένος με τη στολή του γνωστού βρυκόλακα της μεγάλης οθόνης Bela Lugosi, τριγυρνούσε στους δρόμους της Νέας Υόρκης σκοτώνοντας ανυποψίαστους περαστικούς έως ότου συνελήφθη από την αστυνομία. Στο δικαστήριο δήλωσε απλώς πως ήταν βρικόλακας!
Ένα χρόνο αργότερα, στη χώρα της Αργεντινής, οι αρχές συνέλαβαν τον Florencio Roque Fernadez με την καταγγελία πως παραβίαζε σπίτια γυναικών, τις χτυπούσε και έπινε το αίμα τους.

Neville Heath, ετων 29, σκοτωσε πολλες γυναικες πινοντας τους το αιμα την περιοδο του  Β'Παγκοσμιου Πολεμου στην Αγγλια.

Στο μεταξύ, στη Γερμανία του 1963, ο Alfred Kaser από το Μόναχο προσπάθησε να σκοτώσει ένα 10χρονο αγόρι. Τελικά μπόρεσε μονάχα να το χτυπήσει και να πιει λίγο αίμα από το λαιμό του…
Το 1967, η αμερικανική κοινή γνώμη σοκαρίστηκε όταν οι αρχές ανακάλυψαν πάνω σ’ ένα πλοίο με κατεύθυνση το Λαμπραντόρ κάποιον James Brown να τρέφεται από το αίμα ενός ναύτη, θυμίζοντας κάπως την περίπτωση του κινηματογραφικού Δράκουλα.
Ο Brown συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές της γενέτειράς του Βοστόνης, όπου και δολοφόνησε δυο ακόμη ανθρώπους για να πιει το αίμα τους. Τελικά κλείστηκε ισόβια σε ψυχιατρικό άσυλο της Ουάσιγκτον…
Αντιστοίχως, παράξενη είναι η περίπτωση του Stanislav Modzieliewski από το Lodz της Πολωνίας, ο οποίος το 1969 καταδικάστηκε για εφτά φόνους και έξι απόπειρες. Η σύλληψή του κατέστη εφικτή χάρη σε μια κοπέλα, θύμα του Modzieliewski, η οποία προσποιήθηκε πως ήταν νεκρή όσο αυτός της έπινε αίμα!
Αργότερα περιέγραψε το φρικτό δράστη στις αρχές, ο οποίος δήλωσε εκστασιασμένος πως η γεύση του αίματος είναι εκπληκτική.

Εγκληματολογία & Ψυχιατρικές Εξηγήσεις
Σε αρκετές περιπτώσεις ψευδο-βαμπιρικού εγκλήματος ο θύτης είναι κατά συρροή δολοφόνος, γεγονός που αποδεικνύει την παρουσία μιας ευρύτερης ψυχοπαθολογίας. Η αιμοποσία δηλαδή είναι μέρος του όλου δολοφονικού τελετουργικού και όχι αυτοσκοπός.
Κάπως έτσι συνέβη με τον Wayne Boden, ο οποίος συνελήφθη το 1971 για μια σειρά αποτρόπαιων φόνων που είχε διαπράξει ξεκινώντας από το 1968. Τα θύματά του –όλα γυναίκες– τα απήγε, αρχικά τα έδενε, μετά τα βίαζε και λίγο πριν τα σκοτώσει έπινε αίμα από το στήθος τους!Andrei Chikatilo, δολοφονος 55 ανθρωπων κανιβαλος και αιμοποτης κατα την περιοδο 1982 -1992!

Άλλοτε πάλι η προσκόλληση στο αίμα είναι τόσο ισχυρή, ώστε οδηγεί το άτομο στην παράκρουση. Ο Richard Chase από το Σακραμέντο της Καλιφόρνιας, για παράδειγμα, συνελήφθη στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αφού πρώτα πυροβόλησε και ήπιε αίμα από αρκετούς ανθρώπους.
Όπως ο ίδιος υποστήριξε, η εμμονή του για το κόκκινο υγρό ξεκίνησε το 1974, όταν πειραματιζόμενος έπινε αίμα από ζώα πιστεύοντας πως έτσι θα βελτιωνόταν η υγεία του.
Τελικά ο ίδιος αυτοκτόνησε στη φυλακή.
Δεν είναι γνωστό για ποιον ακριβώς λόγο ορισμένοι άνθρωποι αναπτύσσουν μια ψυχωτική δίψα για αίμα. Ασφαλώς το κόκκινο υγρό λειτουργεί στο μυαλό τους συμβολικά (mystery τ. 22). Το αίμα άλλωστε είναι η ίδια η ζωή. Πώς γίνεται όμως ένας άνθρωπος να αναζητά την ηδονή στις σαπισμένες σάρκες ενός νεκρού;
Αυτή ήταν η περίπτωση του Kuno Hoffman (1973) από τη Νυρεμβέργη της Γερμανίας, ο οποίος είχε σκοτώσει δυο άτομα για το αίμα τους, ενώ έπειτα ξέθαψε αρκετά πτώματα για να γευτεί το αίμα και τη νεκρή τους σάρκα.
Η νεκροφιλία, ο κανιβαλισμός και η αιμοποσία εμφανίζονται συχνά στις περιπτώσεις των δολοφόνων «βρυκολάκων». Όλα μαρτυρούν μια λανθάνουσα οργή και την ανάγκη για τεμαχισμό, ίσως γιατί και οι ίδιοι νιώθουν ψυχικά διαμελισμένοι!
Όσον αφορά τη δίψα τους για αίμα… αυτό πρέπει να σχετίζεται με μια συμβολική πράξη απολαβής, μια νοητική συνουσία αναζωογόνησης, όπου ο θύτης παίρνει το κόκκινο «σπέρμα» από το θύμα του.Roderick Ferrell, 17 ετων, αρχηγος ενος club απο "βρυκολακες" δολοφονους στα τελη της δεκαετιας του 1990!

Όλα εκτελούνται σ’ ένα συμβολικό επίπεδο. Όχι πως ο δολοφόνος εκείνη τη στιγμή έχει αντίληψη των εννοιών στις πράξεις του παρά σπρωγμένος από τις ασυνείδητες ορμές του εκτελεί όσο καλύτερα μπορεί μια μυστηριακή επαφή με το άλλο φύλο.
Οι «βρυκόλακες» δολοφόνοι θέλουν να ζήσουν, να ερωτευτούν και να νιώσουν πως έχουν μια ξεχωριστή θέση στο κοινωνικό σύνολο.
Τίποτα όμως στην ψυχοσύνθεσή τους δεν τους επιτρέπει να εκφραστούν με «υγιή» τρόπο: αδυνατούν να πλησιάσουν το άλλο φύλο, απαρνιούνται την ομοφυλοφιλία τους και νιώθουν ιδιαίτερα τιποτένιοι.
Κάπως έτσι, μισούν την εικόνα του ανθρώπου και τη ζωή την ίδια.
Και κάπου εκεί η ανάγκη για ερωτική επαφή διαστρεβλώνεται. Το ανθρώπινο άγγιγμα γίνεται δαγκωματιά και οι δυσλειτουργικές σχέσεις μητέρας-παιδιού μεταφράζονται σε περίπλοκα σαδιστικά παιχνίδια βιασμού και αιμοποσίας.
Αναλογιστείτε για παράδειγμα τη βαριά ψυχοπαθολογία του Richard Cottingham (1979). Σύμφωνα με τα αστυνομικά αρχεία, είχε σκοτώσει μια σειρά από ιερόδουλες, τις είχε βιάσει, τις είχε κομματιάσει και έπειτα ήπιε το χυμένο τους αίμα από το πάτωμα… Ποιες ερμηνείες αλήθεια να κάνουμε για ένα τέτοιο άτομο;
Δυστυχώς όμως τα χρονικά των βαμπιρικών εγκλημάτων δεν σταματούν εδώ.

1980-1988: Βιασμοί & Αποτρόπαιοι Φόνοι
Το 1980, ο James P. Riva πυροβόλησε τη γιαγιά του με σκοπό να πιει αίμα από τις πληγές της. Στην αστυνομία είπε πως άκουγε για μεγάλο διάστημα τη φωνή ενός αόρατου βρικόλακα να τον προτρέπει στο έγκλημα, καθώς έτσι θα κέρδιζε την αιώνια ζωή.
Στην Πολωνία, κάποιος Julian Koltun (1982) καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία βιασμού εφτά κοριτσιών και δυο ακόμη φόνων. Σε κάθε περίπτωση, ο Koltun έπινε αίμα από τα θύματά του.Το 1985 ο John Crutchley βιασε και ηπιε το αιμα μιας κοπελας που απηγαγε. Οπως αποδειχτηκε αργοτερα, αυτη δεν ηταν η πρωτη του φορα...

Δυο χρόνια αργότερα, ο Renato Antonio Cirillo δικάστηκε και καταδικάστηκε για το βιασμό και τη βαμπιρική αιμοποσία σαράντα γυναικών!
Το 1985 ο John Crutchley συνελήφθη με την καταγγελία βιασμού. Η κοπέλα, που τελικά βρέθηκε ζωντανή, εξήγησε στην αστυνομία πως έπεσε θύμα απαγωγής και βαμπιρικής κακοποίησης. Όπως αποδείχτηκε ο Crutchley είχε γευτεί αίμα πολλές φορές στο παρελθόν, πάντα όμως από «δότες».
Στην πολιτεία του Σαν Φρανσίσκο, το 1987, ένας νεαρός άντρας οδηγήθηκε σε κάποιο φορτηγάκι όπου και του αφαίμαξαν μεγάλες ποσότητες αίματος. Οι υπεύθυνοι παραμένουν έως σήμερα άγνωστοι.
Επίσης, ασύλληπτη έμεινε μια νεαρή κοπέλα από το Σόχο του Λονδίνου, όταν το 1988 νάρκωσε με υπνωτικά ένα αγόρι με σκοπό να πιει αίμα από τις φλέβες του! Θα έλεγε κανείς πως η εν λόγω περίπτωση είναι η μοναδική παγκοσμίως όπου ο θύτης είναι γυναίκα. Κι όμως…

Το 1980 ο James P., Riva πυροβολησε τη γιαγια του για να πιει αιμα απο τις πληγες της!

1991-2002: Κανιβαλισμός & Βαμπιρικές Ψευδαισθήσεις

 Το 1991 στο Brisbane της Αυστραλίας κάποια Tracy Wigginton μαχαίρωσε το φίλο της για να πιει αίμα από τις πληγές του. Η ίδια δήλωσε πως ήταν λεσβία-βαμπίρ και πως συνήθιζε τακτικά να πίνει αίμα από ανθρώπους!
Ένα χρόνο αργότερα στο Rostov της Ρωσίας, ο Andrei Chikatilo καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία της δολοφονίας 55 ανθρώπων, της αιμοποσίας και του κανιβαλισμού!
Στο μεταξύ, την ίδια ακριβώς χρονιά, κάποια Deborah Joan Finch μαχαίρωσε το γείτονά της 27 φορές, γλύφοντας έπειτα το αίμα που κυλούσε από το άψυχο κορμί του…
Το 1996 η αστυνομία έβαλε τέλος σε μια περίεργη σειρά από φόνους που εκτελούσε ένα club βρικολάκων στη Φλόριντα της Αμερικής. Αρχηγός τους ήταν ο 17χρονος Roderick Ferrell, ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια το 1998.Kuno Hoffman (1973), κανιβαλος, νεκροφιλος και αιμοποτης!

Παράλληλα, ένα χρόνο νωρίτερα, ο νεαρός Christopher Michael Rowland από το Λος Άντζελες σκότωσε την κοπέλα του Roberta Mosenthiem καθώς πίστευε πως ήταν βαμπίρ και ήθελε κρυφά να του πιει το αίμα!
Το 2001, στο Anglesey της Ουαλίας, ο 17χρονος Mathew Hardman μπήκε στο σπίτι μιας κοπέλας, την έδεσε, τη σκότωσε, τοποθέτησε στο δάπεδο το γυμνό κορμί της με τρόπο τελετουργικό, και αφού ξερίζωσε την καρδιά της, ήπιε το αίμα όσο ακόμα ήταν ζεστό!
Όπως προέκυψε αργότερα από τις ανακρίσεις, ο Hardman είχε έντονη εμμονή με τον αποκρυφισμό και με οτιδήποτε σχετιζόταν με τους βρικόλακες. Πρόσφατα μάλιστα είχε γνωρίσει μια φοιτήτρια από τη Γερμανία, για την οποία πίστευε πως ήταν αληθινό βαμπίρ, και την είχε παρακαλέσει να τον δαγκώσει έτσι ώστε να μεταμορφωθεί και ο ίδιος!
Τέλος (;), το 2002 στο Fauldhouse της Σκοτίας ο 22χρονος Allan Menzies σκότωσε το φίλο του Thomas McKendrick όταν ο τελευταίος πρόσβαλε την Akasha, τη βασίλισσα των βρικολάκων, που πρωταγωνιστεί στη γνωστή ταινία Queen of the Damned (2002).
Μετά το φόνο, ο Menzies ήπιε το αίμα του φίλου του και έφαγε μέρος από το κεφάλι του! Όπως ο ίδιος δήλωσε, η Akasha τού είχε παρουσιαστεί, δίνοντάς του μάλιστα την υπόσχεση πως, αν πραγματοποιούσε ένα φόνο, θα κέρδιζε την αιωνιότητα των βαμπίρ.
Το δικαστήριο καταδίκασε τον Menzies σε 18 χρόνια φυλάκισης, ο ίδιος όμως πέθανε το 2004.

Μέθοδοι άµεσης αξιοποίησης της ηλιακής ενέργειας!!

Η ηλιακή ενέργεια είναι πρωτογενής, ήπια και ανανεώσιμη πηγή ενέργειας η οποία έµµεσα δίνει γένεση σε άλλες τρεις ήπιες και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας:

1) υδραυλική

2) αιολική

3) ενέργεια της βιομάζας.

Η ηλιακή ακτινοβολία µπορεί να χρησιμοποιηθεί για:

την άμεση παραγωγή θερμότητας, µε ενεργητικά και παθητικά ηλιακά συστήματα.

*Αν η παραγόμενη θερμότητα είναι υψηλής θερμοκρασίας, τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ατμού και στη συνέχεια µηχανικής ενέργειας (µε ατμοστρόβιλους). 

*Η µηχανική ενέργεια µπορεί να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια. Σε αυτή τη περίπτωση αναφερόμαστε σε θερμική παραγωγή ηλεκτρισμού από την ηλιακή ενέργεια.

*την άμεση παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, µε την εκμετάλλευση του φωτοβολταϊκού φαινοµένου.

Συνήθως διακρίνουµε τις:

α) θερµικές και τις θερµικές ηλεκτρικές εφαρµογές

β) ηλεκτρικές ή φωτοβολταϊκές εφαρµογές

της ηλιακής ενέργειας.

Ειδικότερα, στις θερµικές εφαρµογές γίνεται αξιοποίηση της θερµικής ενέργειας από ακτινοβολία του ήλιου ενώ στις ηλεκτρικές εφαρµογές αξιοποιείται η κβαντική ενέργεια της ηλιακής ακτινοβολίας.

Χόλλυγουντ, Μπόλλυγουντ και Νόλλυγουντ...;;;;

Το ''Νόλλυγουντ'' αποτελεί τη κινηματογραφική βιομηχανία της Νιγηρίας, ξεπετάει περισσότερες ταινίες ( περίπου 50 τη βδομάδα) από οποιοδήποτε άλλο μέρος της γης πλην φυσικά του Μπόλλυγουντ. Οι ταινίες αυτές είναι δημοφιλείς σε ολόκληρη την Αφρική επειδή αναπαριστούν τοπικά θέματα. Στο μεταξύ οι ελίτ άλλων αφρικάνικων χωρών αποστρέφονται το Νόλλυγουντ θεωρώντας το πολιτικό μικρόβιο, όπως ακριβώς οι Γάλλοι διανοούμενοι περιφρονούν το Χόλλυγουντ. Μπορεί η παραγωγή από άποψη ποιότητας να είναι χάλια, αλλά η ψηφιακή κινηματογράφηση θα δώσει τη δυνατότητα στους Νιγηριανούς και στους Αφρικάνους  που τους μιμούνται να ανέβουν γρήγορα τη καμπύλη μάθησης. Άλλωστε παρ’ ότι παράγονται με εξαιρετικά μικρότερα κόστη από εκείνα των αμερικανικών υπερπαραγωγών, απευθύνονται όπως και εκείνες σε έναν τεράστιο αριθμό θεατών και φέρνουν μεγάλα κέρδη στα ταμεία. Οι ρυθμοί δουλειάς στα στούντιο του Λάγος είναι εντατικοί και οι ηθοποιοί δεν ερμηνεύουν μόνο τους ρόλους τους. Δική τους αποστολή είναι να μακιγιαριστούν αλλά και να βοηθήσουν στην εναλλαγή των σκηνικών. Ερωτας, απιστία, σεξ, αλλά και διαφθορά, γυναικεία χειραφέτηση και AIDS είναι η κυρίαρχη θεματολογία των ταινιών του Νόλιγουντ
Τα μαύρα διαμάντια
Οι νεαρές στάρλετ του Νόλιγουντ απολαμβάνουν μεγάλης δημοτικότητας. Η Ιβόν Νέλσον, σταρ πολύ αγαπητή που πρωταγωνιστεί κυρίως σε ταινίες αισθηματικές και δραματικές, έχει 200.000 θαυμαστές στο Facebook, ενώ συναδέλφισσές της που συμμετέχουν σε ταινίες με σοβαρά θέματα αναζητούν τους θαυμαστές με το... δίκαννο. 

Ο σκηνοθέτης Μαχμάτ Σαλέχ Χαρούν, ο οποίος γεννήθηκε στο Τσαντ, έχει κερδίσει βραβείο κριτικών στις Κάννες με την ταινία του «Darrat» και ήταν στην κριτική επιτροπή των Καννών το 2011. Στο Facebook έχει μόλις 119 θαυμαστές, ενώ οι συμπατριώτες του ηθοποιοί και σκηνοθέτες που εργάζονται στο Νόλιγουντ έχουν χιλιάδες. 

Παρά το γεγονός ότι οι αμοιβές των ηθοποιών είναι κατά πολύ μικρότερες σε σχέση με το Χόλιγουντ αλλά και το Μπόλιγουντ, αρκετοί ηθοποιοί έχουν δημιουργήσει μια μικρή περιουσία μέσω της συμμετοχής τους στις ταινίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Ινι Εντο (Ini Obong Edo), η οποία στα είκοσι εννέα χρόνια της θεωρείται η πλουσιότερη ηθοποιός του Νόλιγουντ με περιουσία που ξεπερνά τις εκατό χιλιάδες ευρώ, ποσό που θεωρείται υπέρογκο για τα δεδομένα της Νιγηρίας. 

Η Εντο από το 2005 μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε παραπάνω από σαράντα ταινίες. Το Νόλιγουντ δεν θα μπορούσε να μην έχει και λαμπερές παρουσίες, όπως αυτή της Ζενεβιέβ Νατζί (Genevieve Nnaji). 

Η 32χρονη ηθοποιός αποκαλείται από τους συμπατριώτες της «Τζούλια Ρόμπερτς της Νιγηρίας» και φυσικά ξεκίνησε από το μόντελινγκ πριν γίνει ηθοποιός. Ενας ρόλος στο Χόλιγουντ αποτελεί μακρινό όνειρο για τους περισσότερους ηθοποιούς, αν και οι Αμερικανοί ρίχνουν κρυφές ματιές προς τη βιομηχανία του κινηματογράφου της Αφρικής, όπως δημοσιεύει η Espresso. 
Παρόμοια άλλα κέντρα υπάρχουν από το Γκάλλυγουντ (Γκάνα) μέχρι το Λόλλυγουντ (Λιβερία) που έχουν φυσικά τις δικές τους φιλοδοξίες!!
Λέτε τελικά μια μέρα να δούμε και ''Ελλάδυγουντ'' ποιος ξέρει μπορεί η φιλοδοξία και η οικονομία της Ελλάδας μια μέρα να το επιτρέψουν... 

O κoς Facebook..

O Μαρκ Ζούκερμπεργκ, ο 24χρονος ιδρυτής του Facebook, του μεγαλύτερου ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης, είναι ο πλουσιότερος νέος στον κόσμο. Η «καθαρή αξία» του ανέρχεται σε 3 δισ. δολάρια. Το ποσό υπολογίστηκε όταν η Μicrosoft πλήρωσε, τον Οκτώβριο 2007, 240 εκατ. δολάρια για ένα μερίδιο 1,6% του Facebook, αποτιμώντας σε 15 δισεκατομμύρια την αξία της εταιρείας, της οποίας ο Ζούκερμπεργκ κατέχει το 20%. Η χρηματοπιστωτική κρίση μπορεί να έχει μειώσει τα ποσά αυτά, ωστόσο, τέσσερα χρόνια μετά τη δημιουργία του, εκατοντάδες νέοι πελάτες εξακολουθούν να συρρέουν κάθε ώρα στο Facebook. Από την άλλη, βέβαια, το σύνηθες είναι να το ερωτεύονται για δυο-τρεις εβδομάδες, ένα διάστημα κατά το οποίο δηλώνουν πως «είναι φανταστικό» και το χρησιμοποιούν για να έρθουν σε επαφή ακόμη και με ανθρώπους που τους είναι μάλλον αδιάφοροι, όμως ο ενθουσιασμός σύντομα εξαντλείται όταν συνειδητοποιούν πόσο πολύ χρόνο τους απασχολεί και πόσο λίγη ικανοποίηση μπορεί να πάρουν από αυτό το επίπεδο επικοινωνίας.

Ο Ζούκερμπεργκ λέει στον Σάιμον Γκάρφιλντ του βρετανικού «Ομπζέρβερ» πως η μόνη λέξη που είχε στο μυαλό του όταν ονειρευόταν το Facebook, το 2004 στον κοιτώνα του στο Χάρβαρντ, ήταν η λέξη «μοιράζομαι». Δεν σκεφτόταν τα χρήματα ή τη διασημότητα, ήθελε απλώς να «μοιραστεί» περισσότερα με τους άλλους φοιτητές στο έτος του- να μάθει γι΄ αυτούς περισσότερα απ΄ όσα έγραφαν στο ετήσιο λεύκωμα του Χάρβαρντ, ποιον θεωρούσαν τα κορίτσια γοητευτικό, αν ήταν μόνα τους ή είχαν σχέση κ.λπ. Έτσι δημιούργησε το Facebook, το οποίο έγινε ένας από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους ιστότοπους στην ιστορία του Ίντερνετ.

Ο Ζούκερμπεργκ γεννήθηκε σ΄ ένα πλούσιο προάστιο της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας του ήταν οδοντίατρος. Ήταν από μικρός πολύ καλός στους υπολογιστές και ενώ πήγαινε ακόμη σχολείο τού προσφέρθηκαν δουλειές στη Μicrosoft και την ΑΟL. Δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Χάρβαρντ, όμως έγινε πλουσιότερος απ΄ όλους τους συμφοιτητές του μαζί. Φοράει σχεδόν πάντα, εν είδει στολής, τζιν, Τ-σερτ και φλις της Νorth Face. Και σ΄ όλες τις απαντήσεις του υπάρχει ένα κοινό μήνυμα: το Facebook και τα πάντα γύρω από αυτό έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται για να μπορεί ο κόσμος «να μοιράζεται». Τι κακό μπορεί να έχει κάτι τέτοιο; Όσο περισσότερα μοιραζόμαστε, τόσο περισσότερα μαθαίνουμε· όσο περισσότερα μαθαίνουμε, τόσο περισσότερα γνωρίζουμε· και όσο περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο ευτυχέστεροι θα είμαστε. Ο Σάιμον Γκάρφιλντ σημειώνει ότι και το Facebook θα είναι έτσι ευτυχέστερο και όλο και πλουσιότερο, το ίδιο και οι διαφημιζόμενοι σ΄ αυτό, ώστε στο τέλος μπορεί να είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις το «να μοιράζεσαι» από το «να ξοδεύεις» και την «κοινότητα» από την εμπορική κοινοπραξία.

Η γενιά των ''baby boomers''

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η δημογραφική έκρηξη που ακολούθησε ονομάστηκε baby boom. Στη λεγόμενη γενιά των baby boomers η οποία και σήκωσε το βάρος της ανάπτυξης από το 1950 μέχρι τα τέλη της 10ετίας του '90 ανήκουν κατά κύριο λόγο οι γεννηθέντες μεταξύ του 1946 και του 1964, δηλαδή οι άνθρωποι που ήδη έχουν συνταξιοδοτηθεί την τελευταία 10ετία είτε συνταξιοδοτούνται ακόμη και σήμερα και έχουν θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Ομως, οι εν λόγω γενιές πέρα από την τροφοδότηση της ανάπτυξης γέμισαν τα Ταμεία όλα τα προηγούμενα χρόνια (ιδίως τα επικουρικά) με τις εισφορές τους. Σήμερα, όμως, το μεγαλύτερό τους μέρος βρίσκεται ή πρόκειται άμεσα να βρεθεί στη σύνταξη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη βίαιη αλλαγή της αναλογίας εργαζομένων προς συνταξιούχους, η οποία σε συνδυασμό με τη συνεχόμενη ύφεση στερεί από τα Ταμεία αξιόλογους πόρους και πολλαπλασιάζει την αναγκαία δαπάνη τόσο για συνταξιοδοτικές παροχές όσο και για παροχές ασθενείας.

Ετσι παρά τις συνεχείς μειώσεις της δαπάνης για συντάξεις και φάρμακα μέσω του εξορθολογισμού, παρά τη μείωση που υπέστησαν οι συντάξεις με τις έκτακτες εισφορές και παρακρατήσεις τα τελευταία δύο έτη, η συνεχόμενη απόσυρση αυτής της τεράστιας μάζας εργαζομένων προς τη σύνταξη γέρνει για μια ακόμη φορά την πλάστιγγα προς τη μεριά των ελλειμμάτων και την ανεπάρκεια πόρων.

Η απουσία ενεργών πολιτικών γήρανσης και προγράμματος για τους απόμαχους της εργασίας, η ανασφάλεια, η αυξανόμενη ανεργία στις μεγάλες ηλικίες και ιδιαίτερα στις γυναίκες άνω των 50 οδηγούν σχεδόν το σύνολο όσων συμπληρώνουν το όριο αυτό να αποχωρούν άρον άρον προς τη σύνταξη. Η επιβάρυνση που έχουν και θα έχουν οι φορείς ασφάλισης είναι τεράστια. Φαίνεται ότι, χωρίς καμιά παρέμβαση στη χρηματοδότηση, η πορεία θα είναι μη αναστρέψιμη.

H πανδημική γρίπη παραμένει η πιο τρομακτική απειλή..

Οι ιοί της γρίπης μεταβάλλονται διαρκώς ώστε να παράγουν νέα στελέχη. Οι πανδημίες γρίπης προκύπτουν όταν αναπτυχθεί κάποιος ιός που είναι εντελώς διαφορετικός από όλα τα προηγούμενα μικροβιακά στελέχη.

Πολύ λίγα άτομα θα είναι άνοσα στα νέα μικροβιακά στελέχη, καθώς θα είναι η πρώτη φορά που εκτίθενται σε κάποιο από αυτά. Αυτές οι συνθήκες διευκολύνουν κατά πολύ την εξάπλωση του ιού, προσβάλλοντας μεγάλο αριθμό ατόμων.

Σε τι διαφέρουν η εποχική γρίπη και η πανδημική;

Εποχική γρίπη	Πανδημική γρίπη
Παρατηρείται κάθε χειμώνα.	Παρατηρείται μία φορά κάθε λίγες δεκαετίες, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.
Τα άτομα που προσβάλλονται παρουσιάζουν δυσάρεστη λοίμωξη αλλά η ζωή τους δεν απειλείται.	Η λοίμωξη είναι πιο σοβαρή και παρουσιάζει ακόμα πιο σοβαρά συμπτώματα.
Στα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο περιλαμβάνονται: τα πολύ νεαρά άτομα, τα πολύ ηλικιωμένα άτομα και εκείνα με άλλες σοβαρές ασθένειες.	Η σοβαρή ασθένεια μπορεί να προκύψει σε οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Τα άτομα που κινδυνεύουν περισσότερο μπορούν να υποβάλλονται σε ετήσιο εμβολιασμό.	Τα εμβόλια αναπτύσσονται μόνο αφού εκδηλωθεί το πανδημικό μικροβιακό στέλεχος. Από τη στιγμή που θα παραχθεί το εμβόλιο, θα εμβολιαστούν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα.
Για τη θεραπεία των ατόμων που κινδυνεύουν περισσότερο χρησιμοποιούνται επίσης φάρμακα κατά των ιών.	Μεγάλες ποσότητες φαρμάκων κατά των ιών αποθηκεύονται ώστε να είναι έτοιμα για χρήση όταν παραστεί ανάγκη.

Οι πανδημίες γρίπης έχουν καταγραφεί σε ικανοποιητικό βαθμό κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Συνήθως, παρατηρούνται με μεσοδιαστήματα 10 και 50 ετών και προκαλούν πολλούς θανάτους σε νεαρά άτομα, σε ηλικιωμένους και σε άτομα με σοβαρά ιατρικά προβλήματα.

Αναφορές των αρχαίων Ελλήνων που χρονολογούνται από το 412 π.Χ. παρουσιάζουν πιθανά ξεσπάσματα γρίπης, ωστόσο οι καταγραφές αυτές δεν είναι ιδιαίτερα ακριβείς. Σύμφωνα με ιστορικές καταγραφές έχουν παρατηρηθεί δεκατρείς πιθανές πανδημίες από το 1580.

Μία από τις χειρότερες πανδημίες που έχουν καταγραφεί είναι η Ισπανική γρίπη (1918-1920) που πρόσβαλε το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού και προκάλεσε 20–40 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως. Πιθανολογείται ότι το πανδημικό μικροβιακό στέλεχος προήλθε από την Κίνα ή τη Βόρειο Αμερική και μεταδόθηκε στην Ευρώπη μέσω πλοίου που έφτασε στη Γαλλία τον Απρίλιο του 1918.

Από τη Γαλλία, η μόλυνση εξαπλώθηκε σε στρατιώτες που πολέμησαν κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και συνέχισε να εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, το μικροβιακό στέλεχος μετέβαλε τα χαρακτηριστικά του (μετάλλαξη) και έγινε πιο μολυσματικό, με 10πλάσια αύξηση των ποσοστών θανάτου.

Προβλέπεται ότι οι μελλοντικές πανδημίες θα ξεκινήσουν από την Κίνα, όπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού κατοικεί κοντά σε πουλερικά και γουρούνια, που είναι γνωστό ότι μεταδίδουν την γρίπη. Τα πανδημικά πρότυπα υποδεικνύουν ότι η επόμενη πανδημία θα παρουσιαστεί πριν το 2017, αλλά με αυξημένες επιστημονικές γνώσεις και ανοσοποίηση, οι επιδράσεις της πανδημίας αυτής θα πρέπει να είναι πολύ μικρότερες από των προηγούμενων.

Πανδημίες από τον περασμένο αιώνα

Όνομα πανδημίας	Έτος	Θάνατοι παγκοσμίως	Πλέον επηρεαζόμενη ομάδα
Ισπανική γρίπη	1918-1919	20-40 εκατομμύρια	Υγιείς νεαροί ενήλικες (20-50 ετών)
Ασιατική γρίπη	1957-1958	1 εκατομμύρια	Πολύ νεαρά και πολύ ηλικιωμένα άτομα
Γρίπη του Χονγκ Κονγκ	1968-1969	1-4 εκατομμύρια	Πολύ ηλικιωμένα άτομα και όσοι είχαν σοβαρά ιατρικά προβλήματα

Λίγες Σταγόνες Αισιοδοξίας....

Άραγε γνωρίζουμε που πηγαίνουν τα πράγματα; 

Τα πράγματα δεν εξελίσσονται σε μικρό χρονικό διάστημα, αλλά σε πολύ μεγαλύτερες περιόδους και γι' αυτό οι εκτιμήσεις μας θα πρέπει να βλέπουν μπροστά! Η μακρόχρονη επισκόπηση μας δίνει την ευκαιρία να ξεχωρίσουμε το σημαντικό και διαρκές από το παροδικό και ανίσχυρο!
Η εμμονή μας όσο αφορά το κομμάτι της Ελλάδας ''οκ Έλληνας είναι τι περιμένεις ή οτιδήποτε ανίκανο που συμβαίνει να το προσάπτουμε ως Έλλαδα είναι τι περιμένεις;; '' θα πρέπει να σταματήσει!! Θολώνει τη σκέψη μας και εμποδίζει να δούμε τα πράγματα καθαρά! 

Μια καλύτερη πρόβλεψη
Πριν από πενήντα περίπου χρόνια μόλις είχε τελειώσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος η συζήτηση για το μέλλον της χώρας ήταν ζωηρή και πολύπλευρη! Στο επίκεντρο της συζήτησης ήταν η ανοικοδόμηση της οικονομίας, η συγκρότηση νέων κοινωνικών δομών, η προαγωγή ή καταστολή των πολιτικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, η επιτάχυνση των επιστημονικών ανακαλύψεων και τεχνικών εφευρέσεων με τις πολύτιμες εφαρμογές τους στην υγεία, τις υποδομές και την καθημερινότητα.
Η ελπίδα έγινε πεποίθηση και προσέφερε, ακόμα και στη χώρα μας ένα τριακονταετή οδηγό επιβίωσης! Η ελπίδα χρειάζεται γιατί η ελπίδα συμπληρώνει τους υπολογισμούς προς μια πιο σωστή κατεύθυνση!
Μην απορήσουμε όταν  κάποια μέρα το Μπαγκλαντές αποκτήσει κατά κεφαλήν προϊόν κοντά σε αυτό που έχει σήμερα η Κολομβία αλλά η Βραζιλία θα βρεθεί στο σημερινό επίπεδο των Ηνωμένων Πολιτειών!

ΆΛΛΩΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΣΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΝΕΝΟΣ!!!!

Στην Ελλάδα η επιλογή της παιδείας ως στοιχείου στήριξης της νέας προσπάθειας, αλλά και ανάδειξης ανταγωνιστικών ευκαιριών, μπορεί να δημιουργήσει ανεξερεύνητες ευκαιρίες! Χρειαζόμαστε ένα σημείο εκκίνησης για έναν καινούργιο ενάρετο κύκλο.Αυτό μπορεί να το στοιχειοθετήσουμε ως εφικτό  αφού η μεταπολεμική ορμή ανασυγκρότησης, ανάπτυξης, ανασύνταξης μπορεί να επαναληφθεί, απαλλαγμένη από τον αυταρχισμό και τις περιορισμένες ελευθερίες!

Ίσως η καταστροφή τελικά μπορεί μερικές φορές να είναι και δημιουργική!!!!!

Δεν πρέπει να στερούμαστε τη καλή πληροφόρηση την οποία κατά κανόνα διαθέτουν όσοι λαμβάνουν αποφάσεις στα μεγάλα κράτη!.
Το σίγουρο είναι ότι οι μεγάλες αλλαγές στην πορεία μας θα διαψεύσουν όσους πιστεύουν ότι η καταστροφή είναι αμετάκλητη..

Τι άλλαξε από το 1941;;

Αφιέρωμα στον Ιωάννη Βαρβάκη

Ο Ιωάννης Βαρβάκης (1745 ή 1750-1825) ήταν Mέγας εθνικός ευεργέτης από τα Ψαρά. Ο Βαρβάκης γεννήθηκε στα Ψαρά στις 24 Ιουνίου 1745 ή 1750 και ήταν γιος του Ανδρέα Λεοντή (Λεοντίδη) και της Μαρώς Μόρου.

Πως ο Λεοντής έγινε Βαρβάκης 

Στα Ψαρά υπήρχαν και υπάρχουν πολλά πουλιά τα οποία έχουν μεγάλα και αυστηρά μάτια και ανήκουν σε είδος γερακιού Ιέραξ ο οξύπτερος. Τα πουλιά αυτά οι Ψαριανοί τα ονόμαζαν και τα ονομάζουν Βαρβάκια. Οι συνομήλικοί του, βλέποντας τα μεγάλα και πολύ αυστηρά του μάτια, καθώς και την ορμητικότητα που τον χαρακτήριζε τον φώναζαν Βαρβάκι. Φαίνεται ότι η προσωνυμία του άρεσε και την διατήρησε ως επώνυμο. Έτσι πέρασε στην ιστορία με το όνομα Βαρβάκης και το επώνυμο του έγινε τίτλος ευγενείας στην τσαρική Ρωσία.

Τα Ορλωφικά 

Κατά το ρωσοτουρκικό πόλεμο πήρε μέρος σαν κυβερνήτης πυρπολικού, ενώ ήταν ήδη πλοίαρχος εμπορικού πλοίου. Κατά ταΟρλωφικά (1770), ήταν ένας από τους Έλληνες ορθοδόξους που συντάχθηκε με τα στρατεύματα της Αικατερίνης Β' ενάντια στηνΟθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Ψαριανός πλοιοκτήτης εκποίησε ολόκληρη την περιουσία του για να εξοπλίσει με κανόνια και να επανδρώσει με στρατιώτες ένα από τα πλοία του, που θα έπεφτε στη μάχη ενάντια στους Τούρκους. Εκείνος θα ήταν ο καπετάνιος. Όμως δεν πρόλαβε να αναλάβει δράση. Ο σουλτάνος υπέγραψε ειρήνη, παραχωρώντας στη Ρωσία τις βόρειες ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Ο Βαρβάκης, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες που πολέμησαν στο πλευρό των Ρώσων στο Αιγαίο, από το 1770 έως το1774, έτσι κι αυτός... ξέμεινε, αναγκασμένος να τα βγάλει πέρα μόνος του με τους Οθωμανούς. Εκεί κατόρθωσε να πάρει μια μικρή αποζημίωση για ένα πυρπολικό του που καταστράφηκε στον Τσεσμέ.

Ευνοούμενος της Μεγάλης Αικατερίνης

Μετά τη λήξη του Τρίτου Ρωσσοτουρκικού πολέμου (1768-1774) και την υπογραφή της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή ο Βαρβάκης επέστρεψε στα Ψαρά,και συνέχισε την εμπορική και πειρατική του δραστηριότητα. Όντας επικηρυγμένος από τους Οθωμανούς έβαλε πλώρη για την Κωνσταντινούπολη, χωρίς να υπολογίζει το πόσο εχθρικό ήταν το περιβάλλον εκεί για αυτόν . Το πλοίο του κατασχέθηκε, ο ίδιος βρέθηκε μπλεγμένος με τις αρχές και εκδιώχθηκε. Χωρίς δραχμή στην τσέπη, αποφάσισε να ζητήσει ακρόαση από την Αικατερίνη - κάτω από δυσμενείς συνθήκες, αφού αυτό σήμαινε να περπατήσει απόσταση 5.000 χιλιόμετρων μέχρι την Αγία Πετρούπολη. Εκεί συνάντησε τον Ποτέμκιν, εραστή της Αικατερίνης, ο οποίος μεσολάβησε ώστε η Τσαρίνα να τον δεχθεί. Η Αικατερίνη αποδείχθηκε ιδιαίτερα γενναιόδωρη δίνοντάς του ένα πουγκί με 10.000 χρυσά ρούβλια και μια άδεια απεριόριστης και αφορολόγητης αλιείας στην Κασπία.

Από την Αγία Πετρούπολη κίνησε για το Αστραχάν, χωρίς την παραμικρή ιδέα για το πώς θα μπορούσε να αξιοποιήσει την άδεια αλιείας. Κι αντί να ασχοληθεί με το ψάρεμα αγόρασε ένα αποστακτήριο, με στόχο να φτιάχνει κρασί από τα γλυκά σταφύλια της στέπας. Τότε ήταν που γνωρίστηκε με έναν έμπορο από το Αστραχάν, τον Πιοτόρ Σεμιόνοβιτς Σαπόζνικοφ, ο οποίος τον προέτρεψε να ασχοληθεί με την αλιεία. Ικανός να κτίζει μεγάλα, αξιόπλοα και προηγμένα καράβια και να ξανοίγεται στη θάλασσα, ο Βαρβάκης ήταν εκτός συναγωνισμού απέναντι στους μικρομεσαίους παράκτιους Ρώσους ψαράδες. Στη βόρεια Κασπία η «επιχείρηση αλιεία» απέδωσε καρπούς. Τα πλοία του Βαρβάκη φορτώνονταν με οξύρρυγχους, λευκούς σολομούς, μεγάλους λούτσους κι άλλα πολύτιμα ψάρια.

Σε ένα από τα ταξίδια του δοκίμασε χαβιάρι που τον φίλεψαν Ρώσοι χωρικοί. Έχοντας στο μυαλό του το πάθος των Ελλήνων για το αυγοτάραχο, κατάλαβε αμέσως με ποιον τρόπο θα μπορούσε να βγάλει πολλά χρήματα από την άδεια της Αικατερίνης - εξάγοντας χαβιάρι. Όμως αντιμετώπιζε κι εκείνος το ίδιο πρόβλημα που φρέναρε τους Ιταλούς εμπόρους αρκετούς αιώνες νωρίτερα: αυτό το τόσο ευαίσθητο έδεσμα ήταν αδύνατον να ταξιδέψει για καιρό μέσα στα ξύλινα κασόνια της εποχής - όσο καλά παστωμένο κι αν ήταν.

Η λύση βρέθηκε. Ήταν κιβώτια από ξύλα φλαμουριάς τα οποία δεν προκαλούσαν αλλοιώσεις στα πολύτιμα αυγά, ήταν απόλυτα στεγανά κι έτσι διατηρούσαν σε πολύ καλή κατάσταση το φορτίο που πάνω σε καμήλες ή φορτωμένο σε ιστιοφόρα ταξίδευε τον Βόλγα για να φτάσει από το Αστραχάν στην Ελλάδα. Μέχρι το 1788 η επιχείρηση του Βαρβάκη έκανε χρυσές δουλειές και απασχολούσε περισσότερους από 3.000 εργάτες για την επεξεργασία και το πακετάρισμα των αυγών του οξύρρυγχου. Από το 1812 βρέθηκε στο Ταγκανρόγκ.Και από το 1815 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Ταϊγάνι, όπου μετέφερε όλη σχεδόν την κινητή περιουσία του,για να βρίσκεται κοντά στην Οδησσό κέντρο της Φιλικής Εταιρίας της οποίας υπήρξε ηγετικό μέλος και χρηματοδότης. Είναι ο μόνος που στα έγγραφά της αποκαλείται με το όνομά του. Είχε δώσει εν τω μεταξύ μέρος από την τεράστια περιουσία του για κοινωφελή έργα στη Ρωσία (νοσοκομεία, γέφυρες, διώρυγες) επίσης χρηματοδότησε την ανέγερση διδακτηρίου στη Σινασό, την παλιά Ναζιανζό, πατρίδα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και γι' αυτό παρασημοφορήθηκε από τον Τσάρο και του δόθηκε και τίτλος ευγένειας με το επίθετο Κομνηνός Βαρβάκης.

Η Ελληνική Επανάσταση 

Ο Ιωάννης Βαρβάκης πρόσφερε πάρα πολλά στον Αγώνα πριν και κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης. Αρχικά βοήθησε με πάρα πολλούς τρόπους τις ελληνικές κοινότητες στη Ρωσία και ιδιαίτερα την κοινότητα της πόλης που έμενε. Από την τσαρική κυβέρνηση μαζί με το παράσημο είχε ανακηρυχτεί αρχηγός των ευγενών του Αστραχάν. Αυτός ο τίτλος, εκτός από την περιουσία του, συντέλεσε, ώστε να έχει μεγάλη επιρροή στους κύκλους των Ρώσων ευγενών.

Ο Βαρβάκης με έξοδα δικά του εξόπλισε τους ομογενείς που πολεμούσαν με τον Αλέξανδρου Υψηλάντη. Επίσης μέσω του Πατριαρχείου κατάφερε να εξαγοράσει πάρα πολλούς Έλληνες αιχμαλώτους. Ο Βαρβάκης πάνω απ' όλο βοήθησε τον αγώνα των Ψαριανών, των συμπατριωτών του. Έστειλε τρόφιμα και διάφορα άλλα εφόδια. Μετά την καταστροφή των Ψαρών, το 1824, ήρθε στηνΕλλάδα, για να βοηθήσει με κάθε μέσο τους πρόσφυγες.

Θάνατος και διαθήκη

Βαρβάκειον Λύκειον (1867)Ενώ επέστρεφε το 1825 στη Ρωσία (μέσω Τεργέστης) πέθανε στο λοιμοκαθαρτήριο τηςΖακύνθου.Στη διαθήκη του άφησε 1.000.000 ρούβλια κληροδότημα για την ίδρυση του Βαρβακείου Λυκείου, και το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό Δημόσιο για κοινωφελείς σκοπούς. Κατέθεσε τα χρήματα που χρειάστηκαν για την ανέγερσή του σε ρωσική τράπεζα και το 1857 άρχισε το κτίριο της Βαρβακείου Σχολής, με σχέδια και επίβλεψη του Παναγιώτη Κάλκου. Άρχισε να κτίζεται, για να ολοκληρωθεί το 1859. Με δική του δωρεά κατασκευάστηκε η κλειστή αγορά τηςΑθήνας (Βαρβάκειος Αγορά), ενώ επίσης χρηματοδότησε την ανέγερση διδακτηρίου στηΣινασό Καππαδοκίας, την παλιά Ναζιανζό, πατρίδα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Το Βαρβάκειο Λύκειο κτίστηκε κοντά στη σημερινή οδό Αθηνάς. Ιδρύθηκε το1857 και από το 1886 και μετά λειτούργησε σαν Πρακτικό Λύκειο, αφιερωμένο σχεδόν αποκλειστικά στη σπουδή των θετικών επιστημών. Ήταν το μοναδικό Λύκειο του είδους του στη χώρα για πολλά χρόνια. Το παλιό κτίριο καταστράφηκε στα Δεκεμβριανά(1944). Σήμερα λειτουργεί γυμνάσιo και λύκειο με το όνομα «Βαρβάκειος Σχολή» σε νέο κτίριο στα όρια του Δήμου Αθηναίων και δήμου Παλαιού Ψυχικού.